Doffe Ellende

Brandmeesters Utrecht zit in een straat waar 2 panden verder Utrechts koffiegigant Douwe Egberts ook spontaan een koffiezaak gaat openen. Naast de 345 andere koffiezaken die ze al in Utrecht en omgeving hebben. En de 136 Douwe Egberts cadeaushops waar je ook koffie kan drinken. Een sterk staaltje concurrentievernietiging? Ik weet het niet en het is ook niet aan mij om dat te verkondigen.

Ik vind de koffie van Douwe Egberts niet lekker (misschien omdat een blend is van 2 types bonen?). En te duur. Om maar te zwijgen over de automaten die zij met volle trots overal neer durven te plempen. Zwarte smaakloosheid overheerst! Gelukkig zijn er koffiewinkels die wel ontzettend lekkere koffie zetten en dat met veel plezier doen. Niet een koffiereus die 600 franchises heeft met overal middelmatige koffie.

DE. Doffe Ellende.

Luister naar: Jerry's Kids-Is this my world?

Koffie-BBQ-saus.

Aanstaande zaterdag mag ik weer aan de goede ouwe BBQ. Ik ben bij voorbaat al groot fan. BBQ'en is altijd een excuus om je in een witte wifebeater met vlekken te hijsen, boeren te laten en lompe grappen te maken. Een beetje zoals elke dag, maar dan met een vleestang in je handen. Het is dit keer ook nog een vegetarische BBQ, gunstig aangezien ik geen vlees eet.
Wat heeft dit met koffie te maken? Welnu, ik vond een recept voor een koffie-BBQ-saus. De kans dat ik dit een keer ga proberen is vrij groot.

Southwestern barbecue sauce and assembly:

1 large onion, thinly sliced, top to bottom
3 cloves garlic, crushed
2 jalapeños, seeded and diced
2 poblano or pasilla chiles, seeded and diced
1/2 cup strong brewed coffee
1 beer, preferably ale
2 tablespoons tomato paste
3 cups ketchup
1/4 cup maple syrup, preferably Grade B
1/4 cup molasses
1 tablespoon cumin
2 teaspoons salt
1 teaspoon New Mexico chile powder
1/3 cup red wine vinegar
Prepared smoked brisket

1. In a heavy-bottom 4-quart pot, combine the onion, garlic, jalapeños and chiles with the coffee and beer. Bring to a simmer over medium-high heat, then reduce the heat and simmer until the onion is translucent, about 10 minutes.

2. Stir in the tomato paste, ketchup, maple syrup, molasses, cumin, salt, chile powder and red wine vinegar and simmer for 20 minutes, stirring occasionally. Remove from heat and blend the sauce using an immersion blender or in stages in a stand blender, until fairly smooth. Set aside.

3. Remove the brisket from the foil and slice across the grain into thin strips, reserving any pooled juices and leftover bits. Stir these drippings into thebarbecue sauce. Serve the brisket warm with the barbecue sauce on the side.

Wachtmuziek.

Als eenmaal de Bialetti op het vuur prijkt onstaat er altijd een moment van rust. Daar waar Sire(?) gedurende die stilte in de tijd oproept om eens na te denken wat je na je MBO wilt, zocht ik uit welke platen je kunt draaien om die anders vaak verloren tijd in te vullen. Want welk genre is beter geschikt als wachtmuziek dan punk? Geen. Het draait hier natuurlijk wel om bands die zich stug houden aan de door mij lief te hebben 2 minuten-regel. Of de 1 minuut-regel. Voor bands met langere nummers geldt dat de EP of de 10 inch airplay krijgen.

-Mijn eerste (tevens splinternieuwe) LP naar keuze is ons eigen Citizens Patrol, de titel heet ook zo. 15 nummers in de tijd dat je koffie klaar is.
-Night Fever uit Denemarken heeft 'New Blood' uitgebracht, de 2e persing is nog niet zo lang uit en zodoende verkrijgbaar (Reflections Records heeft'm)
-Uit Zweden heb ik voor de liefhebber Fy Fan, de volledige discografie bestaat op het moment uit een paar singels die allemaal binnen de te zetten koffietijd valt. Eentje voor een kleine pot, allemaal voor een grotere pot.
-Voor wat ouder spul uit Amerika is er de EP 'No spiritual surrender' van Inside Out. Voor liefhebbers van Rage against the machine, Zach de la Rocha zong hier immers ook in.
-Hou je van een goede bak gruis? Dan heb ik Blind to faith, afkomstig uit Belgie, voor je. Als de koffiepot helemaal vol moet is 'The seven fat years are over' prima geschikt.
-De zanger van Blind to faith zingt ook in Reproach, thrash, hardcore, skateboarden.

TEVEELKOFFIETEVEELKOFFIETEVEELKOFFIETEVEELKOFFIE.

Het is lastig schrijven met teveel koffie op. Behalve dat mijn handen niet exact doen wat mijn hoofd ze vertelt, is het gebrek aan concentratievermogen ook stuitend. Ik heb nagedacht over avondeten, plannen voor vanavond, muziek, avondeten, luxaflex. Maar over koffie, ho maar. Goed, ik dronk teveel dus. De toets die ik toe het meest heb geraakt is de Backspace-toets, al beland ik regelmatig op de F13. Blijven zitten om dit stukje af te schrijven is lastig. De luxaflex is ondertussen rechtgetrokken, een gerecht voor vanavond is gevonden in mijn kookboek en er ligt een nieuwe LP op de platenspeler. Schijnbaar spelen we vanavond monopoly. Wacht, dit gaat over koffie. Lastig, met zoveel op. M'n denkvermogen is gereduceerd tot een koffieboon. Hey, de luxaflex doet weer moeilijk. Kant B van de LP ligt erop. Het is lastig schrijven met teveel koffie op. Wie heeft er eigenlijk monopoly? Tijd voor een nieuwe LP. Rusteloos leg ik een nieuw gekozen kant A op. Koffie. Lastig om te schrijven zo, met teveel koffie op.

De beste koffiebar ooit.

De beste koffiebar ooit. In mijn dromen bezat ik er een. Een veel te mooi pand, met fotografie aan de muur van Hiroshi Sugimoto. Een verschrikkelijk afzichtelijke kroonluchter prijkt er aan het plafond, een beetje zelfspot is immers nooit verkeerd. Er zijn een paar tafels met stoeltjes aanwezig, allemaal verschillend vanwege de kringloopafkomst. In het midden verrijst een enorme ovalen tafel met ingebouwde art deco-lampen en een rek met intellectuele en pretentieuze tijdschriften van allerlei. De muziek uit de muren is afkomstig van LP's, mijn personeel en ik moeten moeite doen om wat geluid de tent in te jagen. Ik heb 2 collega's, een vrouw die ongelooflijk goede cappuccino's kan zetten en een vent die-behalve dat ie goed is met vinyl-de beste espresso's zet.

Wat doe ik daar dan hoor ik je murmelen? Onderhand vraag ik me dat ook af, de term bedrijfsleider klinkt heel vreemd in de oren. Ik zet her en der koffie, maar drinken doe ik het zwarte goedje des te meer. Ook maak ik kletspraat met gasten. Echt gediend ervan zijn ze niet. Het personeel begint me ondertussen vreemd aan te kijken. Werk ik hier wel? Een van m'n collega's verzoekt vriendelijk of ik niet weg wil gaan, ik val de klanten lastig. Ik strubbel hevig tegen, ik ben notabene bedrijfsleider! Al gauw is de vriendelijkheid ingeruild voor een brandende woede waar Lucifer jaloers op zou zijn. Ik word in het nekvel gegrepen als een volle vuilnizak. Ik zie de grote art-deco-voordeur openzwaaien en ik word de zwarte diepte ingeworpen, als het oud vuil dat ik ben geworden...

Ja, verdomme, m'n droom de duigen in...kreunend, steunend en in m'n laken gewikkeld probeer ik het bed uit de komen. Vloekend ontdoe ik me van m'n deken. Er moet koffie op het vuur worden gezet.

Luister naar Adolescents-self-titled.

Wekkers zijn de personificatie van satan.

Geen enkel apparaat werkt zo op m'n zenuwen als een wekker. Het gejengel wat een dergelijk apparaat voortbrengt vind ik zo ongelooflijk vervelend. En toch blijf ik elke ochtend 63 snoozen om ook 63 keer het irritante geluid weer aan te horen. Al diepzuchtend moet het er dan allemaal maar weer van komen. Wekkers zijn de personificatie van satan. Helaas valt er niet onderuit te komen, er moet immers op tijd op plaatsen van bestemming geraakt worden.

Op dit moment is het vakantie. Dus een wekker is niet nodig. Op willekeurige momenten van de ochtend open ik mijn ogen, krab aan m'n gat en besluit maar eens de wekker zonder wijzers op het vuur te smijten voor het dagelijks zwart.
Ik open de kap van de platenspeler om een stukje muziek aan te horen van ongeveer 1.20min per nummer. Kant A is afgelopen. Ik loop naar beneden om Bialetti uit het hellevuur te halen. Tegen de tijd dat kant B is afgelopen is het guatemaalteekse goedje uitermate drinkbaar. Als ik vervolgens mezelf mee hoor kraaien moet ik denken aan het geluid van een wekker. Verdomme. Bij bak 2 is dit gevoel verdwenen, ik ben gestopt met zingen.

Na nog een singeltje moet het maar eens tijd worden voor wat onderzoek. Is de koffietent al open? De zwarte diesel zit in de aderen. Een fietstocht naar het centrum vertelt me dat de koffietent inderdaad open is. De broodjestent ernaast ook. Ik combineer mijn lusten en besluit met m'n net gekochte versnaperingen neer te strijken in een park. Zuchtend en steunend plof ik neer in het vergeelde gras. Het fietst lastig met je handen vol. Brood. Koffie. Luiheden. Wat een kutwereld.

Plaatje van Nabaal

Nieuwe koffieboer gezocht.

Het einde van de pot guatemaalse bonen is in zicht. Met diepe droevenis in mijn hart moet ik bijna afscheid nemen van de koffieboer die ik tot nu toe prefereer. De Colombiaan was een prima werknemer, maar de Guatemaalteekse heerser wist me meer te overtuigen. Nu bestaat er de tamelijk ondankbare taak om voor een nieuw tropisch heerschap te zorgen om de lege vacature te vullen. Misschien moet ik beginnen met het invullen van een blauwe-wit formulier van de Albert Heijn, die past waarschijnlijk heel mooi tussen de Schoonmakers uit verschillende Oostbloklanden, waarbij typefouten niet geschuwd worden. Krantenadvertenties, Marktplaats. Hopelijk stromen de sollicitatiebrieven binnen. Ik zie erg uit om de nieuwe koffieboer te ontvangen.

Gezocht:

-Koffieboer, van willekeurig allooi.
-Licht zoet, mild, niet te pittig.
-Bialetti-vaardigheden niet nodig, wel geapprecieerd.
-Zotte heerser pur sang is uiteraard obligaat.
-Moet tegen een licht ochtendhumeur vóór de koffie en slechte humor ná de koffie kunnen.

Tips zijn welkom.

Luister naar Citizens Patrol.

The Oatmeal's koffiehandleiding.

In mijn oneindige queeste naar koffiewetenschap kwam ik The Oatmeal tegen. Zij bieden in 15 stappen het een en ander aan koffiewaanzin, en het is nog grappig ook:

http://theoatmeal.com/comics/coffee

Twilight zone.

Hitte. Onweer. Regen. Iedereen praat over het weer. Het zou te warm zijn voor koffie. Die mensen zijn gek geworden. Alsof je gaat wielrennen zonder fiets. Dat doe je toch ook niet? Opstaan zonder koffie is iets dat ik niet graag doe. Opstaan zonder slaap en verwarring is iets dat ik wel graag doe. Het lukt me haast nooit, maar daar heb ik koffie voor. Zo ook vandaag. De wekker was zelfs netjes gezet om mezelf maar weer eens een biologische klok aan te meten, m'n huidige horloge krijgt me niet wakker namelijk. De verwarring die ontstond was niets vergeleken met die van de millenniumbug. Het moment tussen koffie en opstaan is een twilight zone. De wereld om me heen is slijmerig, communiceren is onmogelijk en alles lijkt stil te staan. Ik moet mezelf in bewang houden om me niet te verliezen in deze vervreemdende hel. Het is ook altijd een verdomd moeizaam proces om me naar de keuken te begeven en m'n koffiepot gereed te krijgen om z'n werk te doen. Om me heen dwalen de katten van m'n huisgenoot. Tegen de tijd dat ik door heb dat ze er zijn, lopen ze al ergens anders. Een al wel wakkere huisgenoot brabbelt iets. Ik kom er later achter dat het 'goedemorgen' betekende. Aan het pruttelen van de pot merk ik dat in ieder geval een van m'n zintuigen op gang is gekomen. De pot gorgelt. De koffie is klaar. De wereld begint normale vormen aan te nemen. M'n hersenen worden gevoed. Vitale functies functioneren. Op naar fotografie vandaag.

Luister naar: Bouncing Souls-How I spent my summer vacation.

Schuim opmelken.

Struinend langs de straten van het machtige Utrecht wil ik nog weleens een poging doen om in een tweedehands winkel te geraken. De geur in een tweedehandswinkel doet me vaak denken aan oude mensenhuizen, de spullen trouwens ook. Het is een overzicht van een jaar of 50 waarbij geen enkel decennium wordt overgeslagen. Van oude koperen bellen uit de jaren '60 tot housebroeken uit de jaren '90, er ligt een misser en een winnaar uit elk tijdperk.

Ik mag graag rotzooien tussen de snuisterijen die zijn opgesteld in soms niet door heen te raken categorieën. Camera's bij Camera's, kleding bij Kleding, glas bij Glaswerk. Bij dit bezoek zag ik een koffiekan bij Glaswerk onderverdeeld, de rest van het apparaat stond in het Huishoudelijke schap. Lichtelijk verward door deze vreemde verdeling tuurde ik verder rond in dit onherbergzame gebied.
Op de tweede plank van het Huishoudelijke schap zag ik ineens een glazen kannetje staan. Een kannetje met een puntdak en een bolletje erop. Ik kan me herinneren dat mijn grote zus vroeger een dergelijk tafereel had waarmee ze driftig warme melk opschuimde alsof het een lieve lust was. Nu ben ik een erg groot cappuccinoliefhebber en de prijs was zodanig luttel, dat ik het apparaat niet kon laten liggen.

Wel nu, ik heb nog nooit cappuccino's gemaakt en ik moest er maar eens aan gaan staan. Illusies over het Empire State Building in het schuim had ik al opzij geschoven, dat komt de volgende keer wel. Terwijl Bialetti in de fik staat, warm ik melk op. Ik schuim en schuim alsof mijn leven er vanaf hing, m'n mok zat bij voorbaat al te vol met koffie dus dat zou nog een hele kluif worden. Al gietend hangt het schuim nog steeds in de opschuimer en de mok raakt langzamerhand aan z'n grens. Shit. Ineens glijdt het dunne schuim de mok in! Verhoudingen melk-koffie-schuim zijn nog niet doorgedrongen, het is meer een café latte met te weinig melk of een cappuccino met te weinig schuim. Het interesseert me niet. Het ziet er smakelijk uit en zo proeft het ook. Ik ga veel oefenen.

Luister naar: Citizens Patrol-Dead Children EP en Joy Division-Unknown Pleasures.

Oude koffie.

Halverwege de vakantie besloot ik m'n telefoon weer eens te onderwerpen aan een beproeving. De vraag of ie nog functioneerde werd al snel beantwoord door openingszinnen en flitsende logo's. Het tweede deel van de beproeving bestaat uit het teruglezen van ondertussen nutteloze uitnodigingen en gemiste oproepen. Helaas zat er ook zurigheid bij dit keer. Opa is opgenomen in het ziekenhuis. De ouderdom-hitte-combinatie is geen goede voor mensen die langzamerhand op raken. Naar het schijnt gaat het weer iets beter met hem, ik moet nog bij de heerser op bezoek.

Ik laat vandaag m'n koffie een uur staan om hem vervolgens opnieuw te verhitten. Oude koffie is ook koffie.

Geen Franse koffie, dat scheelt.

Na anderhalve week in Frankrijk uitgehouden te hebben met lait au cafe, cafe au lait, verbrande lait met 3 druppels koffie, eXpresso met slagroom en allerlei andere niet-noemenswaardig zwart geneuzel, ben ik in ieder geval tot de conclusie gekomen dat de lekkerste koffie uit m'n meegevlogen Bialetti kwam.

Het fotofestival viel lichtelijk tegen, de sfeer en de feestjes daarentegen waren weer echt tof. Ik ben helaas niet de gehoopte koffietoko tegenkomen die ik voor ogen had. Foto's zullen nog volgen van deze koffietrip.

Goed, ik vond een melkopschuimer bij de tweedehandse winkel, morgen maar eens een poging doen om tot een lekkere cappuccino te komen.

Vluchtdag.

Het moge duidelijk zijn dat ik niet van het opstaan ben, dus 6 uur was een behoorlijke opgave. Goed, vluchtdag. Ik had nog nooit gevlogen, dus en goed bakje kon er wel in. De spanning stroomde al een beetje door de aderen dus deed ik een cappuccino op de luchthaven van Eindhoven. Het bleek niet een al te best plan, de koffie was goed vies! Bocht deel 1.
De vlucht zelf bleek achteraf meer op een soort achtbaan ritje waarin het stijgen en dalen de hoogtepunten vormden. Het tussenstuk deed me aan google streetview denken, maar dan zonder de copyright 2009 tekens. In dat deel maakte ik de riante fout door en koffie te bestellen. Oploskoffie is gewoonweg nou niet zo lekker, dom van me.
In Marseille geland kwam er een Illy-tent in zicht, het eerste lekkere bakje van de dag.