Stumptown Coffee Ads.

Stumptown Coffee Roasters bestaat 11 jaar. Jawel. En dat vieren ze met een gruizige bak herrie. Ik wist niet dat Stumptown ook maar enigszins zich verbond aan dergelijke activiteiten. Naast de ruige flyer van hiernaast (zoek de typefout) ben ik sowieso behoorlijk gecharmeerd door hun advertenties. Absurd en schaamteloos.
Via Google kwam ik bij een Flickr-account terecht met allerlei ouwe Stumptown advertenties. Subtiel zijn ze nooit geweest, en dat mag ik wel.
Getoonde afbeeldingen zijn uit Barista Magazine en Stumptown Facebook.

Koffiepunx #7: Bouncing Souls.

Koffiepunx #7 staat in teken van Bouncing Souls, wederom een Amerikaans product die mijns inziens een van de beste zomerpunkplaten ooit heeft uitgebracht: How I spent my summer vacation.
Dit jaar hebben ze een nieuw album uitgebracht en op tour brachten ze het hiernaast getoonde shirt met zich mee. Waar ik natuurlijk lekker achter de feiten aanliep en zowel de band als het shirt volledig ben misgelopen...

Youtube.

Espresso.

Leuk hoor, zo'n espressomachine. Maar dat apparaat is zo verslavend als crack. Ik heb na een maand nog niet veel echt lekkere espresso's gemaakt, maar het is wel zodanig leuk dat ik het nooit bij 1 poging laat, maar net zo lang door ga totdat ik iets acceptabels heb gebakken. Ik wil uiteraard heel graag de machine de schuld geven, de plastic tamper, het ontbreken van een goede maler, maar nee. Uiteindelijk ligt het toch grotendeels aan de maker. En dat is nou juist zo gaaf. Na talloze mislukte pogingen wil ik uiteindelijk een lekker bakje koffie. Dus dan probeer je het maar nog een keer.
Vanmorgen ging het allemaal anders. Het begon al toen ik de luxaflex opende en de zon scheen. Dat zorgde voor goede zin, dus ik zette Gaggia aan om op te warmen. Na een warme douche en een boterham met pindakaashagelslag-combi achtte ik haar warm genoeg om eens een gooi te wagen. De laatste paar shots waren veel te snel doorgestroomd, dus ik besloot dit keer meer koffie in de portafilter te doen en deze harde aan te stampen. Zo gezegd, zo gedaan. Ook heb ik de neiging nogal eens te vergeten te timen. Dit keer niet. Nee, dit keer ging alles goed bij de eerste poging. Langzaam druppelde de koffie in het kopje om geleidelijk een spiraalvormig en stroperig stroompje aan te nemen. Na korte tijd werd de stroom lichter van kleur en de 25 seconden kwamen in zicht. Een fijne, dikke cremalaag straalde in het kopje. Ik zette hem aan mijn lippen en proefde dat het goed was; niet verbrand, niet zuur, niet dun. Precies goed en hartstikke lekker. Prima om de dag mee te beginnen.

Coffee and cigarettes.

Nee, ik ben niet begonnen met roken. Al ligt er wel een leeg pakje peuken van een vriend van me op de grond als nu ik naar links kijk. Na 20 kilometer gefietst door het mooie Utrechtse landschap met de zon vol in mijn gezicht, belandde ik eerst bij een fotografiebeurs. Het leek wel een archeologische opgraving met de hoeveelheid aanwezige fossielen. En dan heb ik het niet alleen over de camera's...

Vervolgens in de koffiebar het een en ander genuttigd, en uit het raam kijken zag ik een Iggy Pop shirt wandelen. Zodoende moest ik aan de film 'Coffee and cigarettes' denken. Dit kan ik natuurlijk niet onvermeld laten. Hoe ruig zijn immers Iggy Pop & The Stooges!? Iggy Pop beland in de koffiebar met Tom Waits en zo ontstaat er een tamelijk ongemakkelijke scene waarin Waits al moeilijk begint te doen als Iggy Pop al een pot koffie heeft besteld.

'Coffee and cigarettes' is een film van Jim Jarmusch uit 2003. Moviemeter verteld het volgende:

"Jim Jarmusch is begonnen aan 'Coffee and Cigarettes' in 1986 als een 6 minuten durende improvisatie tussen Steven Wright en Roberto Benigni. Twee mensen ontmoeten elkaar in een koffiebar om te drinken, roken en babbelen. Enkele jaren later maakte Jarmusch een andere versie, bekend onder de naam 'Memphis version', waarin Steve Buscemi een ober is en Joie Lee en Cinqué Lee de klanten zijn die koffie drinken en sigaretten roken. Door de jaren heen is Jarmusch door gegaan met dit soort opnames maken en dat is intussen bij elkaar deze film geworden."

Moviemeter heeft ook een reviewsectie waar de meerderheid van de schrijvers niet zo blij werden van de film en dan met name niet van deze scene...

De scene is helaas van Youtube verwijderd, maar hier nog niet.

Koffiepunx #6: Descendents.

Descendents en koffie blijkt wederom te kloppen als een Zwitsers uurwerk. Ditmaal van een eerder album genaamd 'Enjoy!' uit 1986. Enjoy my coffee I will!

Descendents-Kids.

Warning! The Basemaster General has determined that coffee is good for your health
Doug is bouncing off the walls
Ray is drooling big spit balls
Feeling cranky, logged all night
Kids on coffee!
Where's my Bonus Cup?
Come on man, fill me up
I need some Krappers to wash it down
Kids on coffee! Kids on coffee!
Went driving down to San Diego
Passing by the nuclear tits
Go away off my earth!
Kids on coffee! Kids on coffee!

The amount of actual sleep is now optional.

Youtube.

Clever Coffee Dripper.

Vorige week heb ik een Clever Coffee Dripper geprobeerd bij Brandmeester's. Ik had altijd het idee dat het een afgestript filterapparaat was, maar war je handmatig het water op moest gieten. En dat is het min of meer ook, maar met een ventiel onderop. En daar zit de slimmigheid in.
Als er iets is dat ik heb geleerd sinds mij queeste naar koffiekennis is het wel de mate waarin je het zetten zelf in de hand hebt. Maling heb je zelf in de hand, temperatuur van het water, bij espresso draait alles om timing en het tampen van de koffie, etcetera. Hoe meer je zelf kan controleren hoe beter je koffie word, vrij banaal gezegd.
Het grote verschil tussen de Clever en een regulier filterapparaat is dat je met de Clever de koffie eerst uitgebreid kennis laat maken, ze dollen wat en uiteindelijk mixen ze heel goed samen als een fijne sekspartij tussen twee verliefde mensen. Bij een filterapparaat loopt het water meteen door het filter heen, en lijkt het meer op speeddate-avond die eindigt met je rechterhand aan het eind van de avond. Begrijp me niet verkeerd, ik vind filterkoffie erg lekker, mits deze goed bereid is.
Wat het niet meteen doorlopen betreft lijkt de Clever enigszins op een cafetiere wat betreft zetmethode. Je gooit de koffie in een voorbevochtigd filter (het grote verschil met een cafetiere waar geen filter in gaat) en schenkt het hete water er bovenop, vervolgens doe jet het bijgeleverde deksel erop en roer je na 1 minuut de koffieprut eens goed door. Na 4 minuten zet je het hele ding op een kopje of een kleine kan en opent het ventiel zich om de koffie vrije doorgang te bieden. Dit is in principe de basis, want schijnbaar kun je varieren met maling, hoeveelheden koffie en extractie. Ethiopische Sidamo als boonkeuze is een goede.

Luister naar: Descendents, want zij komen op Groezrock 2011.

R.I.P

Ik ben tamelijk druk geweest de laatste week en heb helaas daardoor niet al teveel te vertellen over het goddelijk zwart, behalve dat de grote cappuccino bij bagels & Beans ook echt enorm was. En lekker.

Maar ik liep ook deze overlijdensadvertentie op facebook tegen het lijf. Dat Gerrit een groots afterlife tegemoet gaat.

Crackcafeïne.

Na 23 keer gesnoozed en omgedraaid te hebben draai ik me nog een laatste keer om. Toch maar opstaan. Bij het strekken van mijn benen volgt mijn bovenlichaam gestaag. Ik voel het al. Het is vandaag koud. Ik draai de luxaflex open en zie een kraai wegvliegen. Of is het een kauw? Hij vliegt naar de overkant en land op een schoorsteenpijpje. Het beest is zo egaal zwart als de lucht grijs is. Een wonderbaarlijk oninteressante massa die me zorgen baart. Een gevoel van onbehagen overvalt me als ik besef dat ik vergeten ben mijn levenselixer in huis te halen. Als een verslaafde zonder crack dwaal ik maar wat rond in het op dit moment lege huis. Zelden zo'n behoefte vergeten. Ik verman mezelf en twijfel eraan om maar weer in bed te gaan liggen. Als ik naar het egaalgrijze laken kijken weet ik dat dat ook niets zal oplossen. Goed, een probleem dus. En die zijn er om op te lossen. Op te lossen. Ik weet een pot oploskoffie in huis te vinden, maar dat gaat mij te ver. Op weg naar ontbijt stuit ik in de keuken op de Senseo van mijn huisgenoot. Die zit me geniepig aan te staren om me in haar val te lokken. Ik zucht eens diep, en staar Senseo gemeen terug. Ik maak nog liever oploskoffie dan dat ik me overgeef aan het Senseoschuim der aarde. Al mokkend ram ik het ontbijt naar binnen en besluit dan maar de koffiebar in te duiken. Het is me klaarblijkelijk aan te zien, en al snel staat er zwart voor me op tafel. Als het door mijn aderen vloeit zucht ik van verlichting, alles is voorbij.

Koffiepunx #5: 76% Uncertain.

Ik kreeg de band 76% Uncertain aangesmeerd een kleine tijd geleden. Zij hebben het nummer 'Coffee achievers' geschreven, maar ik had het nog niet gepost omdat ik nog op zoek was naar de songtekst. Hij is zo goed als helemaal verstaanbaar. Bijna dus. Als iemand me de songteksten kan doen maak je me blij.

76% Uncertain-Coffee achievers

TMF, get off the air!

Het gejuich is massaal. TMF gaat volgend jaar van de buis, aldus De Pers. Ik voel een vreugdetraan opkomen en zucht eens van verlichting. Opgeruimd staat netjes, want er wordt alleen maar waanzin en slechte muziek op vertoont die onze jeugd doet verloederen. Een van mijn favoriete punkbands ooit, Dead Kennedys, schreef in mijn geboortejaar 1985 het volgende nummer over MTV:

"M.T.V.-Get Off The Air"

Fun Fun Fun in the fluffy chair
Flame up the herb
Woof down the beer
[click!]
Hi
I'm your video DJ
I always talk like I'm wigged out on quaaludes
I wear a satin baseball jacket everywhere I go

My job is to help destroy
What's left of your imagination
By feeding you endless doses
Of sugar-coated mindless garbage

So don't create
Be sedate
Be a vegetable at home
And thwack on that dial
If we have our way even you will believe
This is the future of rock and roll

How far will you go
How low will you stoop
To tranquilize our minds with your sugar-coated swill

You've turned rock and roll rebellion
Into Pat Boone sedation
Making sure nothing's left to the imagination

M.T.V. Get off the
M.T.V. Get off the
M.T.V. Get off the air
Get off the air

See the latest rejects from the muppet show
Wag their tits and their dicks
As they lip-synch on screen
There's something I don't like
About a band who always smiles
Another tax write-off
For some schmuck who doesn't care

M.T.V. Get off the air
And so it was
Our beloved corporate gods
Claimed they created rock video
Allowing it to sink as low in one year
As commercial TV has in 25
"It's the new frontier," they say
It's wide open, anything can happen
But you've got a lot of nerve
To call yourself a pioneer
When you're too god-damn conservative
To take real chances.

Tin-eared
Graph-paper brained accountants
Instead of music fans
Call all the shots at giant record companies now

The lowest common denominator rules
Forget honesty
Forget creativity
The dumbest buy the mostest
That's the name of the game

But sales are slumping
And no one will say why
Could it be they put out one too many lousy records?!?

M.T.V.-Get off the air!
NOW!

Youtube

Op naar de koffiebar.

Espressobar-Bar Italia.

Goed, ik loop dus op het Rokin in Amsterdam. Maandag had ik hier al eerder gelopen en zag toen op een gevel "Espressobar" prijken. Vandaag liep ik er weer langs en keek maar eens naar binnen. Het zag er netjes uit, niet te hip, niet te chiq, veel koffieartikelen en een niet geheel onverdienstelijk espressoapparaat. Bij gebrek aan wat beters te doen en met enige vorm van benieuwdheid, toch maar eens espresso besteld. Al duurde dat best lang, met in eerste instantie niemand achter de bar. Het leek eerst heel klein totdat ik over mijn schouder keek en daar nog een vrij forse ruimte ontdekte. Dat verklaarde ook meteen waar de serveerster vandaan kwam, ik vond het al zo vreemd dat ze achter me langs liep. Een espresso dus, of iets wat er voor door moest gaan. Dun, slap spul en gruwelijk heet. Helaas ook verbrand. Geen fan. De man naast me vond het allemaal wel zo lekker, maar die leek dan ook een oogje te hebben op de serveerster. Ze kan blijkbaar wel het een en ander want een appeltje in de schuimkraag van de cappuccino van de man naast me zag er toch goed uit. Jammer dat er dan een brakke espresso onder zat. En o, wat vond die man het lekker. Hij liever dan ik.

Ik kan online niet goed vinden hoe de tent nou precies heette, maar volgens mij is het Bar Italia. Aan de kleuren van de site te zien klopt het wel.

Clichemex.

Dingen blijven veranderen. Een gare levensles die me constant weer tegemoet komt en in plaats van me te high fiven krijg ik een pets op mijn achterhoofd om te herinneren dat daar niet tegen te vechten valt. Ik heb die levensles dan ook maar Bierkaai genoemd. Zo dronk ik een kleine 2 en een half jaar geleden nog niet eens koffie, omdat ik het maar vies vond en me niet wilde conformeren aan die flauwekul. Haha, wat een hals! Ach, het geschiedde kwaad is er niet een om over te klagen gezien ik de geneugten heb weten te ontdekken. Weer zo'n levensles; de zinloosheid inzien van moeilijk doen. Al lukt me niet altijd die meester te blijven. Dat ik deze clichés schaamteloos uit zit te kakken is wel echt een godswonder. Zo is genieten van (kleine) dingen wel de ergste natuurlijk, maar niet minder waar. De espresso die ik gister zette was echt ontzettend lekker, de trip naar Berlijn die alle kopzorgen van de hele vakantie in 4 dagen aan gort blies, de eerste zoen sinds tijden, bands die 26 nummers binnen een half uur - inclusief speeches - er doorheen rammen, uitzinnig publiek dat gek wordt bij een band en Paul Graham in FOAM in Amsterdam.

Zo kan ik pagina's doorgaan, maar dan verlies ik lezer en daar ben ik te egocentrisch voor! Goed, back to corebusiness. Koffie. Een Chemex, geen idee hoe je het nu moet uitspreken, maar lekkere koffie komt er wel uit. Al moet ik zeggen dat ik het er een beetje lullig uit vind zien, zo'n glazen kan met een soort corset om een wespentaille. Maar het vergde meer moeite en inzet dat in eerste instantie dacht. En er komt nog een IQ-test bij kijken ook wat je moet van een vierkant filter een kegel zien te maken. En ook het water moet in spiraalvorm erop gegoten worden zonder dat je over de randen van de koffie schenkt. O, en max. 95 graden zijn. En het moet dan ook weer tussen de 3 en 4 minuten klaar zijn, anders is ie niet meer lekker. Dus giet je aan het eind er nog even een lekker spiraaltje op, dan zit je met een stroompje koffie dat in de prullenbak eindigt.

Wat betreft smaak is het haast zacht te noemen, het is immers een traag soort filterkoffiesysteem, dus je zit niet met de smaakexplosie die een espresso heeft. Dat over de randen gieten heeft me ook duur komen te staan, want hierdoor was ie ietwat aan de bittere kant. Weer een levensles: goed blijven opletten.

Luister naar: Extortion