Innocent.

Innocent, Hengelo. Zelfverklaard ‘Home of hardcore’ sinds 1985. Sinds halverwege 2003 was het mijn onderkomen om nieuwe bands te ontdekken, blauwe plekken op te lopen, mensen te leren kennen en om te zien hoe gaaf het is om volledig langs bedrijven als Mojo heen te leven. Waarschijnlijk is in juni 2011 Innocent niet meer; financieel is het klaar. Ik heb daar fantastische concerten gezien. Maar laat ik eens vertellen wat het voor tent is. Zoals ik het eerst mee maakte was het naast een ruimte waar bandjes speelden Innocent ook een ruimte was waar je mocht blowen. Dat werd dan ook veelvuldig gedaan door mensen van verschillende afkomst. Die vervolgens er geen zak meer van snapten toen het hardcorepubliek voor die avond langzaam binnenstroomde. Het mooiste moment was nog dat ik naast een hiphopper met een joint stond die zijn ogen uitkeek omdat de mensen hem om de oren vlogen. Even later stond ik naast hem in het rare hoekje naast de toiletten waar iedereen terecht kwam die geen been of arm in zijn gezicht wilde. Zo ook hij, met zijn lachkick. Hij vond de muziek kut, maar de sfeer te gek.

In de toenmalige Innocent pasten er een man of 100-120 in de veredelde woonkamer. Het podium was aan de straatkant waarbij de band met zijn rug naar de ramen stond te spelen. Links naast het podium was de ingang (daarover later meer) en rechts de geluidstafel. Zowel podium als geluidstafel stonden op kratten bier. Later werd het daadwerkelijk een getimmerd podium en werd het doorgetrokken tot aan de uur wat de bands een halve vierkante meter meer ruimte opleverde. De geluidstafel verdween naar de bar achterin. Achterin bevinden zich de toiletten en de bar, ongeveer even groot. Met andere woorden: was je dik dan werd bier halen een opgave. Ik meen dat op het moment dat het podium ietwat werd vergroot er ook in de ruimte naast de zaal een ruimte voor de instrumenten was. Eerder lagen die verspreid over het hele pand, dan wel buiten in een bandbus. Naast de deur van de ingang was een trap naar een bovengedeelte met een keuken, een backstage die ook gold als merchandiseruimte en hangruimte voor als er een kutband speelde.

Het stonk, het was er klein, de lampen flikkerden nog weleens van het plafond en het was er eeuwig warm. Maar mijn grote god, wat heb ik er gave dingen gezien. Van een Amerikaanse band die midden in de zomer een nummer speelde voor alle mensen die buiten stonden vanwege de temperatuur binnen (het was buiten al een graad of 30 geweest de hele dag). Van bands waar het kickboxen geblazen was en ik de hele band niet heb gezien omdat ik in het onbestemde hoekje was beland. Tot Fryslans Dead Scenestars die een afscheidsshow kwamen doen en een deel van het publiek uit het niets ineens bestond uit “bebloede” DSS ARMY shirts, bandana’s en weet ik wat meer. De zanger van een Vlaamse band die ’s middags nog moest voetballen en daardoor te laat was en op het moment dat hij de parkeerplaats op reed zette de rest van zijn band het intro in. De zanger werd zo ongeveer uit zijn auto gesleurd en op het podium gegooid om 20 minuten lang te ontploffen. Voordat Innocent ging verbouwen was dus het podium naast de ingang. Ik kan me een optreden herinneren waarbij ik met 3 anderen de deur probeerden te open (die ging naar binnen open) en die tot 3 keer toe met geweld weer dicht ging zonder dat wij binnen waren. Er werd immers gestagedived en iedereen stond tegen de deur aan gedrukt…Die verbouwing is trouwens erg mooi geworden, een iets grotere zaal waarbij het podium niet meer tegen de deur aan stond. Ik kwam er sindsdien door verhuizingen iets minder. En in principe vorige week donderdag voor het laatst. No Turning back, Noyalty en nog 3 bands moesten er nog spelen, voor 5 euro. Ik was vrijdags vrij. Om nog een laatste keer de longen uit mijn lijf te schreeuwen en om nog een keer No Turning Back (de band die ik het vaakst heb gezien in Innocent denk ik) te bekijken in het zaaltje waar ik mijn ‘core-opleiding heb genoten. De lampen kwamen van het plafond, ik had een bloedend been, een zere keel en spierpijn: Doei Innocent. Ik heb een mooie tijd bij je beleefd.

Foto: AsIce (Koen Tornij)