Van grote afstand zag ik de lichtset bij The Village al staan. De boodschappen konden bljkbaar even wachten want ik liep meteen op de filmset af. Nietsvermoedend werd ik onthaald of ik niet even barista wilde spelen in een korte film voor studenten van de HKU. Ik snapte het allemaal nog niet zo goed en eigenlijk had ik honger, maar een kortstondige filmcarriere kon ik natuurlijk niet aan me voorbij laten gaan. Of ik het karakter van een dronkenlap wilde helpen met z'n bestelling. Alleen mijn schouder kwam in beeld hoor! Goed. Prima. Gaan we doen. 8 takes verder en het stond erop. Mijn assistent depte mijn bezweette hoofd en de heren van The Village voorzagen me in Mexicaans voedsel en blauwe M&M's. Ik was nog niet bijgekomen of ik moest op voor een tweede sessie. Woedend gooide ik het bord voer in de hoek en schreeuwde tegen mijn manager dat dit niet de deal was. Het shot was dit keer wel van voren...ik had de hele dag staan klussen en ik stond te zweten als een klamme Telegraaf. Niettemin was het binnen een paar shots gedaan met me en toen was er zelfs nog sprake van een soort close-up. Ondertussen stonden er in de backstage druiven en een masseur klaar. De manager zat huilend in een hoekje. Buiten onweerde het. Ik besloot dat dit het einde van mijn filmcarriere was.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten