Verwend.

Ik heb mezelf betrapt. Betrapt op verwendheid. Ik heb het laatste jaar zoveel luxe en exotische koffies gehad dat ik niet snel tevreden ben en in gedachten nog weleens moeilijk wil doen. Ik ken onderhand een goed plukje mensen dat zich dagelijks bezighoudt met het professioneel zetten van goede koffie, maar dat is natuurlijk niet vergelijkbaar met een persoon die dat niet als professie heeft. Zoals ik.
Mijn eerste reactie was dat ik een bakje koffie ging kopen bij de kiosk op Utrecht Centraal, om mijn gedrag recht te trekken. Met als gevolg dat ik besloot dit niet weer te doen, omdat dergelijk bocht wel zodanig erbarmelijk is en wat mij betreft nog weinig met koffie meer heeft te maken. Goed. Ik heb dus nog grenzen.
Ik vertelde aan wat koffiegoeroes dat ik een pak voorgemalen koffie uit de excellent lijn van de Albert Heijn had gekocht en deze mij prima beviel. De een reageerde alsof ik het over lekkere Senseo-koffie had. Bij de andere reactie ging voor mij het lichtje wel branden. Het gaat helemaal niet om welk dure apparaat je hebt, of over de allerduurste bonen van een exotische koffiebranderij. Maar of de koffie in kwestie goed is gezet, op welke manier dan ook.

Wow, met alle macht donderde ik door het deurkozijn waar de deur niet eens open van stond. Nee, de deur was zelfs niet eens aanwezig.