Equito is terug!

De regen die de gehele week al neerdaalt kan me niet bekoren. Ik ben nou eenmaal geen groot fan van de herfst. De geuren die loskomen als de bladeren vallen zijn erg lekker, dezelfde bladeren zijn ook mooi gekleurd, maar ik word altijd zo moe van de herfst. Veel regen, ondefinieerbare temperaturen, gebrek aan zon, van mij hoeft het niet. Al is het deze herfst misschien anders. De herfst is wel uitermate geschikt voor koffie na een zowel druilerige als winderige dag. Ik zie het wel zitten om me op te warmen bij een goed bakje zwart. Ik voorzie een voorspoedige koffieherfst.

Deze week was ook voorspoedig koffiegewijs. Ik heb 2 koffies gedronken die ik nog niet eerder hd gedronken, een Keniaanse voor in mijn cafetiere to go - die overigens op volle toeren draait en ik er wel bij vaar - en een Bocca-koffie. Van de laatste moet ik nog achterhalen welk type het was, maar hij was flink zoet. Voor liefhebbers van zachte espresso is de Bocca wel aan te raden. De Keniaanse wordt omschreven door Brandmeester's als "vol, krachtig, kruidig en wijnachtig van smaak; de bijzondere (boterige) afdronk is full-bodied." Ik zal aankomende week eens goed opletten wat ik er qua smaak uit kan halen en of ik een vergelijking kan maken met de Sumatra.
Een oude bekende is ook weer teruggekeerd op het zwarte slagveld: Equito. Mijn favoriet voor in Bialetti. Uit alle bonen die ik kon kiezen was de keuze voor de wat zoetere varianten al aanzienlijk kleiner. Stoere vent die me tegenhoudt om nogmaals dezelfde bonen te kiezen!

Aankomend weekend zal ik voor het eerst gaan rotzooien met het espressoapparaat. Ik voel al een lichte spanning als ik naar de Gaggia Evolution kijk. De lichte glinstering in haar zachtplastieken behuizing geeft me een rilling van opwinding. Het moment van de waarheid komt wel naderbij, kan ik een goede espresso maken?