Koffieporno.

Gaggia staart me licht teleurgesteld aan. De lichte glinstering in de zachtplastieken behuizing is, na 2 weken in mijn bezit te zijn, langzamerhand dof aan het worden door een dun laagje stof. Ik heb haar immers nog niet gebruikt. Ik kijk haar verontschuldigend aan, het is een drukke tijd en ik wil haar graag de aandacht geven die ze verdient. Ze zwijgt. Haar portafilter steekt uit alsof ze me wil zeggen dat ik niet durf. Ze liegt. Ik weet dat ze liegt, maar die spottende glans op haar handvat spreekt boekdelen. Ik slaak een diepe zucht.
Als ik me omdraai zie ik dat Bialetti een jaloerse glans op haar schenktuit draagt. Verdomme. Hoe moet ik dit uitleggen? Ik zeg haar dat het me spijt, maar weet dat de enige manier dat ik het goed kan maken is door haar een stevige beurt te geven. Licht geërgerd gooi ik Philips vol, druk zijn stekker in het stopcontact en begin mokkend de bonen te malen. Ik kijk Bialetti nogmaals aan en zie haar smachtende waterreservoir opgewonden glanzen. Ik schroef haar open en gooi de versgemalen bonen op haar onderste filter. Om haar nog een keer op de kast te krijgen wacht ik net te lang om haar op het vuur te gooien. Eenmaal daar is het een pruttelfestijn als nooit te voren. De bonen en het water zijn verwikkeld in een heet koffiespel. De ruimte is doorspekt van de geur van verse koffie. Het schuim dat langzaam uit de schacht van haar bovenste reservoir druipt meldt dat haar hoogtepunt in zicht is. Niet veel later stroomt de schacht over met het zwarte goud. Ik haal haar nog licht napruttelend van het vuur en wikkel haar hete behuizing in een vochtige doek. Ze kijkt me nog eenmaal glimlachend aan als ik de koffie tot mij neem.

Afbeelding van: Those precious wasted moments...