Test.

De laatste maand heb ik het genoegen gehad om 3 koffietenten van het 'nog te bezoeken'-lijstje af te kunnen schrappen.

De Espressofabriek in Amsterdam was de eerste. In mijn laatste stukje over koffietenten noemde ik alleen het filiaal in het Westerpark, maar er bleek er ook een te zitten in IJburg (IJburglaan 1489). Nou ja, IJburg, IJburg. Het ligt bijna dichter tegen Almere aan dan tegen Amsterdam. Na de bedevaartstocht er naartoe viel me op dat er echt geen hond op straat te vinden was. De enige mensen die me passeerden toen ik op het terras zat waren op naar de apotheek naast de koffietent. Dit zegt overigens niets over de hoge kwaliteit van zowel de koffie als de service en ook niets over de tof ingerichte ruimte. Het is een best kleine tent, en dat vind ik altijd wel prettig, je hebt niet het gevoel in een een fabriekshal (no pun intended) te zitten. Jammer dat het niet een drukke wijk is wat betreft koffiebezoek, volgens mij zou ik me namelijk uren kunnen vermaken door al het volk van verschillend allooi. Helaas weet ik niet meer welke koffie's ik heb gehad.

De tweede bar was in Rotterdam: Trenta Secondi. In het hartje van een lelijk deel van Rotterdam gelokaliseerd was ik door goede verhalen wel benieuwd geraakt. De espresso machiato was lekker, prima gepresenteerd ook. Service was formeel, maar wederom prima. Maar die tent is een partij groot! De zaak is heel hip en strak ingericht, vrij minimaal allemaal. Nou vind ik dat geen probleem, maar door de omvang van de zaak is het daardoor haast een kantoor. En het is er ook redelijk donker. Het is geen tent waar ik graag een uurtje zou gaan zitten. Wat dat betreft prefereer ik de Urban Espresso Bar.

Nummer 3: De Espressofabriek! Goh. Verrassing. Ditmaal wel het filiaal in het Westerpark (Gosschalklaan 7). Het is ten eerste al een pracht van een locatie, het terras kijkt uit op een deel van het park. Het pand is een fantastisch oud pand. Ontzettend klein, zonder het terras blijft er niet zoveel van over (wel meer dan Bonanza in Berlijn trouwens.) Maar het was mooi weer, dus buiten zitten was bekant geen straf. Boven de bar staat een enorme lijst met verschillende koffies, en de herkomst en de naam van koffie staan ook vermeld. Voor een liefhebber als ik vind ik dat tof om te lezen. Controlfreak? Mjoah...Aan de muur staat ook een kort verhaal over de liefde van koffie geschreven, wat grappig is om te lezen. Het interieur is simpel en ook hier is het behoorlijk donker. Maar een groot verschil met Trenta Secondi is dat het licht dat naar binnenvalt wel bijna de hele tent vult. Het personeel kwam alles naar je brengen op het terras, dus je kunt je al ergens neerplanten. Als je er dan toch langs gaat, doe Francesco dan de groeten. Hij houdt van zo donker mogelijk brood met oude kaas.

In laatstgenoemde tent heb ik 2 Ethiopen geproefd: de koffie van de maand, Ngele Gorbitu. Omschreven als zoet, fris, jasmijn. Zoet was ie absoluut. Ik vind het altijd lastig om fris te associeren met iets heets en de smaak van jasmijn kan ik me niet heel goed voor de geest halen eigenlijk. Hij smaakte me erg lekker, maar vind het lastig om te zeggen hoe dat precies in elkaar steekt. De tweede Ethioop werd omschreven als: CHOCOLAAAAAAA. Gayo Amaro. Dat chocola kan ik zeker beamen, die was namelijk al goed te ruiken voordat ik 'm aan mijn lippen zette.
Er was een duidelijk verschil tussen de 2 koffies. De laatstgenoemde had een veel pittiger smaak in het begin dan de Ngele Orbitu. Die heeft zijn beurt weer een iets constantere zoetheid voor mijn gevoel. Mijn voorkeur gaat uit naar de Gayo Amaro, het pittige in het begin gaat over in een volle, zoetige smaak en de smaak blijft langer hangen.