Groezrock.

En toen was het zover. Belgisch punkfestival Groezrock stond voor de deur. Ik gromde nog dat ie rustig aan moest kloppen want het was nog niet zo laat, verdomme nog aan toe. Als een enthousiast kind dat zijn 20 jaar bestaan viert drukte hij me voor de deuringang weg en begon spontaan al mijn spullen in de blauwe Toyota te pakken. Ik krabde nog aan mijn zak, gaapte nogmaals en besloot nog niet helemaal te begrijpen wat er aan de hand was. Ik haalde mijn schouders op en zette de koffiemachine aan. Langzamerhand begon het door te dringen; ik moest vandaag naar België om badkuipen bier te drinken en smoskes te eten. Prima, maar dat is nog geen excuus om mijn ochtend zo ruw te verstoren! Het ADHD-kind bedaarde en liet me zelf mijn spullen inpakken. Bier. Voordat de medepassagiers überhaupt in waren gestapt ging de eerste, nog kouwe halve liter de slokdarm in. Goed. Tijd voor herrie!

De tent stond. Het bier werd genuttigd en het duurde nog even voordat de uit het in principe niets georganiseerde akoestische punkoptreden op de camping stond gepland. Wat mij betreft een hoogtepunt, omdat er niets zo cool is als zelf dingen opzetten. Er was niet echt sprake van bands, maar de een na de ander pikte de gitaar op om nur hits te spelen waarbij het publiek van een man of 50 dicht om heen stond en stond mee te schreeuwen. Een goed begin van het festival.

Met flink slaapgebrek was de dag dan eindelijk zover: festivaldag. Nog zat van de avond ervoor moest ik de Ramones (Teenage Bottlerocket) aanschouwen op een wat mij betreft nog onmenselijk tijdstip. Maar een prachtig optreden werd er weg gegeven. Een week of 2 geleden zag ik Dear Landlord en zij speelden vandaag ook en ook zij werden een instant hoogtepunt. En daar was het publiek het duidelijk mee eens, de stagedives stapelden elkaar op en er werd veelvuldig meegezongen. Er volgden nog genoeg leuke dingen hierna (waaronder andalouse saus, amai), maar voor veel bands vond ik het festival eigenlijk iets te groot. Totdat de Descendents speelden en een groot deel van Groezrock was zo blij als een kind. De heren die zo oud zijn als de here Jezus speelden nog steeds als de pubers van vroeger. Uiteraard moest hierna het koffiepot shirt aangeschaft worden. Na de bands moest er nog nagenoten worden met het nodige lauwe en koude bier, en het bleef nog lang onrustig in het Belgische land...

Nu, een paar dagen later ben ik eigenlijk nog steeds gaar. Tekenen van een goed festival dus.