Hitte. Onweer. Regen. Iedereen praat over het weer. Het zou te warm zijn voor koffie. Die mensen zijn gek geworden. Alsof je gaat wielrennen zonder fiets. Dat doe je toch ook niet? Opstaan zonder koffie is iets dat ik niet graag doe. Opstaan zonder slaap en verwarring is iets dat ik wel graag doe. Het lukt me haast nooit, maar daar heb ik koffie voor. Zo ook vandaag. De wekker was zelfs netjes gezet om mezelf maar weer eens een biologische klok aan te meten, m'n huidige horloge krijgt me niet wakker namelijk. De verwarring die ontstond was niets vergeleken met die van de millenniumbug. Het moment tussen koffie en opstaan is een twilight zone. De wereld om me heen is slijmerig, communiceren is onmogelijk en alles lijkt stil te staan. Ik moet mezelf in bewang houden om me niet te verliezen in deze vervreemdende hel. Het is ook altijd een verdomd moeizaam proces om me naar de keuken te begeven en m'n koffiepot gereed te krijgen om z'n werk te doen. Om me heen dwalen de katten van m'n huisgenoot. Tegen de tijd dat ik door heb dat ze er zijn, lopen ze al ergens anders. Een al wel wakkere huisgenoot brabbelt iets. Ik kom er later achter dat het 'goedemorgen' betekende. Aan het pruttelen van de pot merk ik dat in ieder geval een van m'n zintuigen op gang is gekomen. De pot gorgelt. De koffie is klaar. De wereld begint normale vormen aan te nemen. M'n hersenen worden gevoed. Vitale functies functioneren. Op naar fotografie vandaag.
Luister naar: Bouncing Souls-How I spent my summer vacation.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten