Geen enkel apparaat werkt zo op m'n zenuwen als een wekker. Het gejengel wat een dergelijk apparaat voortbrengt vind ik zo ongelooflijk vervelend. En toch blijf ik elke ochtend 63 snoozen om ook 63 keer het irritante geluid weer aan te horen. Al diepzuchtend moet het er dan allemaal maar weer van komen. Wekkers zijn de personificatie van satan. Helaas valt er niet onderuit te komen, er moet immers op tijd op plaatsen van bestemming geraakt worden.
Op dit moment is het vakantie. Dus een wekker is niet nodig. Op willekeurige momenten van de ochtend open ik mijn ogen, krab aan m'n gat en besluit maar eens de wekker zonder wijzers op het vuur te smijten voor het dagelijks zwart.
Ik open de kap van de platenspeler om een stukje muziek aan te horen van ongeveer 1.20min per nummer. Kant A is afgelopen. Ik loop naar beneden om Bialetti uit het hellevuur te halen. Tegen de tijd dat kant B is afgelopen is het guatemaalteekse goedje uitermate drinkbaar. Als ik vervolgens mezelf mee hoor kraaien moet ik denken aan het geluid van een wekker. Verdomme. Bij bak 2 is dit gevoel verdwenen, ik ben gestopt met zingen.
Na nog een singeltje moet het maar eens tijd worden voor wat onderzoek. Is de koffietent al open? De zwarte diesel zit in de aderen. Een fietstocht naar het centrum vertelt me dat de koffietent inderdaad open is. De broodjestent ernaast ook. Ik combineer mijn lusten en besluit met m'n net gekochte versnaperingen neer te strijken in een park. Zuchtend en steunend plof ik neer in het vergeelde gras. Het fietst lastig met je handen vol. Brood. Koffie. Luiheden. Wat een kutwereld.
Plaatje van Nabaal
Geen opmerkingen:
Een reactie posten