Ik heb al minstens een maand mijn geliefde Bialetti laten verstoffen. Ik probeer af te wisselen tussen apparaten, nadat de snelfiltermachine een goede beurt heeft gehad na een jaar stofhappen, ligt nu de bal weer in de voeten van Bialetti.
Brandmeester's Aficinado deed me besluiten om haar opnieuw bij de lurven te pakken. Ik kwam erachter dat ik die nog nooit heb gebruikt voor in Bialetti. En ze was maar wat blij om weer eens op het vuur geworpen te worden. Met grof geweld maalde ik de bonen. De geur van versgemalen koffiebonen is echt fantastisch. Zo dik dat je het bijna kunt happen. Eenmaal op het vuur wist ik me even geen houding te geven, de zon brandde voor het eerst sinds lange tijd in mijn gezicht toen ik met mijn handen in mijn zakken naar buiten keek. Even later was Bialetti klaar en schonk ik de zwarte meuk in een mok. Nu ik eindelijk aan de espresso's ben, vielen me ineens veel overeenkomsten op. In zowel geur als smaak. Bialetti is een stukje bitterder dan een espresso heb ik het idee. De smaak die ik gewend ben van de Aficionado kwam zeker tot zijn recht. Een lichtzurige nasmaak bleef achter, niet verkeerd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten