Morgen was het feest.

Morgen was het feest. Van Toon Tellegen. Als ik in de warme pre-lentezon voor de keukendeur sta luister ik naar de zachte stem die het verhaal voor mij heeft ingesproken. Zonder haar aanwezigheid leest ze het verhaal aan me voor. Een eekhoorn die niet kan wachten totdat de lente komt. Lente! Lente!
Op de achtergrond is een kleine ruis te horen, en heel soms heeft er een auto door de straat gereden. Ik druk mijn mp3-speler op pauze. Het water kookt dus Bialetti kan gevuld worden. Als ik haar op het vuur heb gezet hervat ik het verhaal. Met mijn handen in mijn zakken kijk ik naar wat vogels die eenzaam op de daken hangen. De lente. Misschien wel mijn favoriete seizoen. Ik vind het prachtig om te zien hoe de natuur zich ontvouwt en het ruikt ongelooflijk lekker buiten.
De keuze voor een winterjas en zomerjas is er altijd een waarmee je goed de mist in kan gaan. Het is leuk om 's ochtends zonder jas naar buiten te lopen om eens te voelen of het echt zo warm is als de zon doet vermoeden. Vaak faal ik die keuze. Ik zweet me ofwel kapot of ik heb het koud.
Af en toe hoor ik een bladzijde omslaan, een kuchje of iets anders dat de microfoon heeft opgevangen maar wat ik niet kan plaatsen. Wat een pracht van een cadeau. Elke keer als ik naar de stem met een weggedrukt Duits accentje moet ik glimlachen. Ondertussen heeft de eekhoorn de lente gevonden en ook Bialetti heeft haar hoogtepunt weten te bereiken. Als ik mijn geliefde feministenmok volschenk schop ik de deur wagenwijd open. Over het geluid van mijn mp3-speler hoor ik het gekwetter van de hangende vogels. De zon is heerlijk warm, al is de temperatuur nog niet op een hoogte om goed buiten te kunnen zitten. Ik besluit het gewoon te doen, de rebel die ik ben. Ik leg mijn benen op tafel en neem een slok van de koffie. Mijn god, wat is koffie ongelooflijk lekker. Nu ben ik vrij snel tevreden als de koffie goed is gezet, maar als dan ook alles precies klopt dan geloof ik het wel even met de rest van de wereld. Een diepe zucht maakt zich van mij meester. Het kippenvel staat op mijn armen. Deels van de kou, maar niet in de minste plaats ook van de fijne stem van de verteller. Over 2 nachten was het weer feest, Fraulein.