Martijn van Brandmeester's wist mij koffie van Caffenation uit Antwerpen aan te smeren. De Malawi. Ik had me laten wijsmaken dat deze ooit eens groentensoep is genoemd bij een cuppingsessie, dus ik was wel lichtelijk benieuwd.
Toen ik de zak onder mijn neus kreeg geduwd rook ik noten en aarde. Geen verkeerde geur, wel vrij heftig. Het eerste apparaat dat er aan moest geloven was de Chemex. Het kopje zwart rook vrij zoet, beetje fruitig. Vooralsnog rook ik geen prei, ui of knoflook. De smaak was flinkt fruitig, op zijn grapefruits. De nasmaak was was zuurder.
Tweede test: de Aero Press. Ik ben groot fan van deze zetmethode, omdat het altijd flink veel smaak oplevert, maar door de lage temperatuur zal hij nooit verbranden. Goed, hetzelfde laken een pak, al was de zurige smaak iets minder. Ik proefde wat meer aarde. Wederom was er geen champignon of bloemkool te vinden.
Maar toen. Een espresso. De cremalaaf was prachtig gevlekt. De geur was enorm zoet en heftig. Maar de smaak? Ik vond het niet zo lekker, zuur en vervolgens sloegen de cherrytomaten me om de oren.
Wederom een single origin die het goed doet in zogenaamde 'slow coffee' apparaten, maar wat mij betreft te zuur voor een espresso. Helaas waren de bonen nu op, want ik was wel benieuwd hoe de Malawi overeind bleef in een cappuccino.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten