Ook vandaag wist Martijn Brandmeester me een koffie van Caffenation aan te smeren. De Zimbabwe. Buiten werktijd wist ie me toch stiekem een espressootje voor te schotelen die naar zijn zeggen wat langer moest doorlopen voor een betere smaak, ongeveer 30 seconden. Wederom een spikkelige cremalaag, dat blijft een mooi gezicht. De geur was licht zoetzuur. Maar toen ik hem proefde ontging me de zuurgraad toch niet helemaal. Niet pittig zuur, maar heel vol zuur, heel bloemig. Ik ben geen groot fan van zurigheid, maar dit ding op een of andere manier prima. Al was de nasmaak toch iets te gortig.
Om me weer normaal te kunnen laten kijken kreeg ik ook een cappuccino. En dat bleek een heel ander verhaal qua smaak. Ik proefde aarde, zoals bij veel single origins die in een cappuccino worden verwerkt, maar ik rpeofde met name pure chocola. Heel puur, dus ook licht bitter. De zurigheid was duidelijk naar de achtergrond verdreven, daar waar ze thuis hoort wat mij betreft. Ik had ook het idee dat ie als cappuccino ook iets pittiger was.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten