Mijn zetmethoden.

Nu ik eigenaar ben geworden van een cafetière, was ik benieuwd of er verschil is tussen de zetmethoden van de glazen 'thuisvariant' en mijn reisvariant. Na een kort onderzoek kan ik niets anders concluderen dan: geen. Nu ik toch aan de slag was met een een stukje research ben ik eens zetmethoden gaan vergelijken. Ik heb zelf 3 verschillende koffieapparaten thuis: een mokapot (Bialetti), een snelfilterapparaat en een cafetière.

Het grootste verschil tussen deze zetmethoden is wat mij betreft de smaak. Uit een Bialetti komt de sterkste koffie, omdat het het heetst en onder grote druk wordt klaargemaakt. Het komt in de buurt van espresso, maar dat is het niet omdat het daarvoor weer niet heet genoeg wordt, tevens ontbreekt er de typische cremalaag. Het lijkt ook heel puur, bijna stroperig te smaken. Er blijft ook altijd wat prut in je kopje achter bij gebrek aan papieren filter.
De snelfiltermethode is minder sterk omdat het-minder hete-water er op wordt gedruppeld als het ware en niet onder druk staat. Het koffiefilter houdt ook een boel tegen, een kleine oplossing hiervoor volgt later. Mits goed klaargemaakt waardeer ik deze methode toch wel graag.
Over de cafetière kan ik op het moment nog weinig zeggen, ik heb er pas eenmaal koffie uit gedronken. Het is in ieder geval een stuk minder zwaar dan koffie uit een Bialetti.


Op 11 augustus heb ik een gebruiksaanwijzing voor de Bialetti online gegooid en sindsdien gebruik ik haar op deze manier. Ik maal mijn eigen bonen en heb gemerkt dat qua grofheid het nog het meest vergelijkbaar is wat uit een pak Kanis & Gunnink komt voor een snelfilterapparaat (dit is wat de gebruiksaanwijzing ook vermeld). Zodoende maal ik nog weleens teveel omdat deze maling dus ook het snelfilterapparaat in kan, maar wel lekkerder is dan een pak koffie die je uit de supermarkt plukt. Het teveel aan koffie gooi ik in een glazen wekpot en maak ik 1 keer per week op, omdat het daarna minder lekker smaakt (zuurstof en koffie gaan niet zo goed samen).

Ik kook sinds een tijd het water voor, want hoe korter de Bialetti op het vuur staat, hoe beter. De koffie wordt minder lang aan hitte blootgesteld, dus de kans op verbrande koffie is kleiner. Ook is zowel het water als de koffie korter in aanraking met het metaal. Kortom, het water voorkoken komt de smaak ten goede. Mijn ervaring is dat het minder bitter is en het lijkt haast iets stroperiger. Het voorkoken scheelt sowieso tijd in het algemeen, terwijl het water langzaam heet wordt kun je de bonen al malen en eventueel al kopjes en andere flauwekul regelen.

Ik zei net al dat ik ongeveer 1 keer per week mijn snelfilterapparaat weer eens uit het slijk haal vanwege een overschot aan gemalen koffie. Wat ik gaaf vind aan een snelfilterapparaat is dat je altijd een grote mok koffie hebt, niet zoals espresso dat het lijkt dat je een bakje van 3 druppels hebt. Tevens is het ook iets minder sterk, waarmee wat minder koffieliefhebbende visite vaak ook blij mee is. Ik heb van een van de barista's bij Brandmeesters geleerd dat je van tevoren je filter nat moet maken (niet te nat, anders scheurt heel dat ding uit elkaar). Een nat filter kan namelijk geen vocht meer opnemen en zodoende gaat er minder smaak van de koffie verloren. Nog een voordeel is dat deze handeling nauwelijks extra moeite of tijd kost.




Over mijn laatste aanwinst, de cafetière weet ik ervaringsgewijs nog niet veel te vertellen. Stumptown biedt ook voor dit apparaat een handleiding. Ik heb gevraagd hoe grof de maling moet zijn en daar zit toch wel een fors verschil in vergeleken met bovenstaande 2 apparaten. De maling moet nog bijna vlokkerig zijn. Volgens de handleiding die bij mijn reisvariant komt moeten er 2 eetlepels in het apparaat (goed voor ongeveer 2 redelijke koppen). Alles draait bij deze zetmethode om de timing. Zo wordt aangeraden dat het water ongeveer 45 seconden van de kook is. Als je het water bij de koffie giet moet je dat met enige onvoorzichtigheid doen omdat alle koffie nat moet worden. Vanaf nu moet de koffie 4 minuten trekken en na 1 minuut het geheel moet je het goedje een keer goed doorroeren. De cafetière dient niet tot de rand toe gevuld te zijn met water omdat de koffie enigszins uitzet. Na 4 minuten duw je met enig beleid de plunjer naar beneden en vrijwel meteen wordt aangeraden de koffie in te schenken. Dit laatste klinkt logisch omdat doordat er geen scheiding is tussen het prutje en het water (zoals bij een snelfilterapparaat en Bialetti) de extractie door blijft gaan.

Het fijne van zowel Bialetti als de cafetière is dat er geen restafval bestaat, er is immers een permanent filter aanwezig in beide apparaten.

Naast het bezit van deze apparaten zijn een kleine weegschaal en timer erg handig. Als je eenmaal je ultieme manier hebt gevonden is het een kwestie van bijhouden hoeveel aan gewicht erin gaat en hoe lang de bonen gemaald moeten worden.

Ik zal binnenkort uitweiden over zetmethoden waarmee ik alleen drinkervaring heb, maar ooit zetervaring mee wil hebben.