Berlijn: Bier, Bonanza en fietsen.

Na een afwezigheid van ruim 3 jaar bleek de tijd rijp te zijn om het machtige Berlijn weer eens aan te doen. Het bonte gezelschap van een man of 12 werd al gauw kleiner door het afhaken van menigeen. Met een select heerschap van 5 begonnen we aan de niet al te lange rit naar Berlijn. De auto kon een goed tempo aan en daar maakte onze chauffeur dan ook dankbaar gebruik van. Aangekomen bij het eerste, maar de laatste in Nederland, tankstation durfde ik het aan om een bakje automaat te nemen. De gaarheid was nog niet geheel verdwenen nadat Bialetti me 's ochtends had voorzien. Het viel zowaar mee. Bij het tweede tankstation, de eerste in Duitsland, voorzag een deel van ons zich van een koud biertje. Dit laatste herhaalde zich tot we aankwamen bij het hostel. Het niet-onaantrekkelijke baliemeisje gaf ons de nodige spullen en informatie en na ons gesettled te hebben moest de lokale Mexicaan het ontgelden door ons in zijn etablissement te laten eten. Ik had me eerder die week laten informeren dat Citizens Patrol moest spelen in Berlijn, dus nadat we de Mexicaan hadden verlaten werd het tijd om ons te begeven naar het vrij forse kraakpand niet heel ver van het hostel vandaan. Een groot pand vol graffiti doemde op. Het zaalgedeelte was een van de kleinste waar ik ooit ben geweest. De eerste 2 bands niet gezien, maar Citizens Patrol was erg goed. Onderhand was het een avond vol bier geweest dus de tijd om naar het hostel te gaan was inmiddels aangekomen. Onderweg liepen we alleen nog tegen een Biergarten aan, dus daaroest de lever het nog eenmaal ontgelden. Leden van het heerschap vielen ondertussen in slaap met de pul nog in de handen, dus de thuiskomst was wel degelijk in zicht.

Ineens was het zondagochtend en word je wakker met een goede waas in en om je kop. De koffie in het hostel bleek zowaar niet slecht. De cappuccino bij het restaurant waar we even later zijn geweest was erg lekker, een kleine hint naar latte art was te zien. Ik had me vantevoren laten vertellen door Angelo Brandmeester dat ik naar Bonanza moest voor de beste koffie van Berlijn. Maar zover was het het nog niet. Vandaag moesten er fietsen gehuurd worden. Ik had nog niet eerder gefietst in Berlijn, maar het was echt gaaf. Duitsers doen niet moeilijk om een busbaan voor fietsers meer of minder. De ene bezienswaardigheid na de andere werd bezichtigd en aangekomen bij de East Side Gallery werd er maar weer eens een halve liter genuttigd. Want ja, we waren er nu toch. De zon was weer doorgebroken dus het was weer goed toeven aan de waterkant. Even ervoor was de hel even losgebroken om Berlijn een goede bui te geven, zo werd het holocaustmonument wat mij betreft net een stukje grimmiger. Het eten werd verzorgd door een prettig gestoorde Duitser die een Thais restaurant had. 's Avonds werd er het een en ander aan hoeren en een kraakpand meets kunstpand bekeken en na een biertje of 1000 werd er toch maar weer eens besloten om het bed te bezoeken.

Een stuk frisser dan de dag er voor bleek het moment daar te zijn: Bonanza werd vandaag bezocht. Na een ontbijt in een lokale tent waar de koffie er ook erg goed uitzag moest er een stuk worden gefietst. Onderweg werd ik gekscherend bezeken dat de koffie wel erg goed moest om dit kutstuk te moeten fietsen. Ik was het er wel deels mee eens. Niet dat het stuk fietsen een straf was, maar ik liep al 2 dagen te hypen dat ik per se die tent in wilde. Gelukkig bleek dat Bonanza Coffee Heroes zijn naam eer aan deed. Het tentje bestond meer uit terras dan bar, de rechterkant van het pand leek zelfs nog half in aanbouw. Een grote koffiebrander verried dat het niet zo was. De linkerkant bestond uit een groot koffie-apparaat, 2 barista's en hun benodigdheden. Ik bestelde een verkeerde koffie voor een van de anderen, dus ik eindigde met een Latte Machiato in plaats van een cappuccino. Niettemin was ie erg lekker, dus mij hoorde je niet klagen. De 2e ronde bestond uit een dubbele espresso. Een vrij zachte, maar met een pittige, lichtzoete nasmaak. Met een goede koffierush in de benen kachelden we gestaag terug naar de fietsenboer, want vandaag moesten deze dingen weer worden ingeleverd helaas. Hierna ontstond mijn tweede onderdeel van de dag waar ik erg naar uitzag: het Ramonesmuseum. 300 stuks aan Ramones-memorabilia tentoongesteld in een mooi klein pand. Van schoenen van drummer Marky, een broek van gitarist Johnny en het leren jack van bassist Dee Dee tot Nederlandse flyers, gouden platen en zwembroeken. Een soort paradijs.
Het eten vandaag bestond uit bier en burgers met homemade ketchup. Het burgertentje lag naast een park, beide niet ver van het hostel. Met een halve liter in de handen liepen we het park en de nodige drugs werden aangeboden. Na dit afgeslagen te hebben liepen we af op een soort tribune-achtige stenen bende. De gesprekken varieerden van banketstaafhouders tot migratieproblemen. Deze vertoning werd voortgezet in het hostel omdat onze biervoorziener dicht ging.

Helaas was de dag erna alweer de dag om te vertrekken. Er is bier gedronken, er is koffie gedronken, er is punk bekeken. Ik hou van Berlijn, ik hoop haar gauw weer te zien.