Nelson Mandheling.

Help! De Equîto is gewoon alweer op. Het bleek gelukkig heel simpel om nieuwe bonen uit te zoeken. Nu ik een reiscafetière heb aangeschaft leek het mij handig (en voordeliger) om bonen uit te zoeken die voor zowel Bialetti als mijn 'Make taste not waste'-reiziger geschikt is. Brandmeester Angelo hielp mij al gauw uit de brand met Sumatraanse mandheling.

Ik vond Sumatraanse Mandheling een tamelijk vreemde naam, maar na een korte Google-sessie weet ik dat de naam eigenlijk niet klopt. Mandheling is vernoemd naar de Mandailing, een volk dat in Noord-Sumatra leeft. Maar daar wordt helemaal geen koffie verbouwd. De eerste koffiekopende buitenlander heeft het waarschijnlijk ergens verkeerd begrepen en de bonen de naam mandheling meegegeven, de lul.

Bialetti op het vuur, zo gezegd zo gedaan. Ik doe het deksel van Bialetti open en ik ruik chocolade. Ik vond de Equîto door zijn zoetheid erg lekker, de Sumatraanse is op een andere manier zoetig, die chocoladetint is ook terug te proeven namelijk. Mijn eerste indruk van de koffie is in ieder geval goed. Na een later bezoek aan Brandmeesters bleek ook dat er 'tinten van chocolade en honing' in zitten. Zometeen maar eens uitzoeken of ik de honing er ook uit kan halen.

Ik kan goed merken dat nu ik meer verschillende bonen probeer er duidelijke verschillen zijn tussen niet alleen geuren en smaken, maar ook vettigheid en dat de maling verschilt. De Equîto-bonen waren heel vettig en lastig uit de maler te halen, maar deze Sumatraanse mandheling viel er zo ineens uit.

De cafetière heb ik zoals gezegd gekocht om de vieze ellende uit de schoolautomaat te kunnen omzeilen. Dat is gelukt. Ik sneakte met mijn net verkregen hete water-maar zonder thee-langs de cateringheerser die van toeten noch blazen wist wat betreft koffie, dus mijn weg naar verse koffie was vrij. Vervolgens heb ik alleen iets te kort gewacht geloof ik, want de koffie kwam wat mij betreft nog niet geheel tot zijn recht. Morgen is er een nieuwe dag.

Mijn zetmethoden.

Nu ik eigenaar ben geworden van een cafetière, was ik benieuwd of er verschil is tussen de zetmethoden van de glazen 'thuisvariant' en mijn reisvariant. Na een kort onderzoek kan ik niets anders concluderen dan: geen. Nu ik toch aan de slag was met een een stukje research ben ik eens zetmethoden gaan vergelijken. Ik heb zelf 3 verschillende koffieapparaten thuis: een mokapot (Bialetti), een snelfilterapparaat en een cafetière.

Het grootste verschil tussen deze zetmethoden is wat mij betreft de smaak. Uit een Bialetti komt de sterkste koffie, omdat het het heetst en onder grote druk wordt klaargemaakt. Het komt in de buurt van espresso, maar dat is het niet omdat het daarvoor weer niet heet genoeg wordt, tevens ontbreekt er de typische cremalaag. Het lijkt ook heel puur, bijna stroperig te smaken. Er blijft ook altijd wat prut in je kopje achter bij gebrek aan papieren filter.
De snelfiltermethode is minder sterk omdat het-minder hete-water er op wordt gedruppeld als het ware en niet onder druk staat. Het koffiefilter houdt ook een boel tegen, een kleine oplossing hiervoor volgt later. Mits goed klaargemaakt waardeer ik deze methode toch wel graag.
Over de cafetière kan ik op het moment nog weinig zeggen, ik heb er pas eenmaal koffie uit gedronken. Het is in ieder geval een stuk minder zwaar dan koffie uit een Bialetti.


Op 11 augustus heb ik een gebruiksaanwijzing voor de Bialetti online gegooid en sindsdien gebruik ik haar op deze manier. Ik maal mijn eigen bonen en heb gemerkt dat qua grofheid het nog het meest vergelijkbaar is wat uit een pak Kanis & Gunnink komt voor een snelfilterapparaat (dit is wat de gebruiksaanwijzing ook vermeld). Zodoende maal ik nog weleens teveel omdat deze maling dus ook het snelfilterapparaat in kan, maar wel lekkerder is dan een pak koffie die je uit de supermarkt plukt. Het teveel aan koffie gooi ik in een glazen wekpot en maak ik 1 keer per week op, omdat het daarna minder lekker smaakt (zuurstof en koffie gaan niet zo goed samen).

Ik kook sinds een tijd het water voor, want hoe korter de Bialetti op het vuur staat, hoe beter. De koffie wordt minder lang aan hitte blootgesteld, dus de kans op verbrande koffie is kleiner. Ook is zowel het water als de koffie korter in aanraking met het metaal. Kortom, het water voorkoken komt de smaak ten goede. Mijn ervaring is dat het minder bitter is en het lijkt haast iets stroperiger. Het voorkoken scheelt sowieso tijd in het algemeen, terwijl het water langzaam heet wordt kun je de bonen al malen en eventueel al kopjes en andere flauwekul regelen.

Ik zei net al dat ik ongeveer 1 keer per week mijn snelfilterapparaat weer eens uit het slijk haal vanwege een overschot aan gemalen koffie. Wat ik gaaf vind aan een snelfilterapparaat is dat je altijd een grote mok koffie hebt, niet zoals espresso dat het lijkt dat je een bakje van 3 druppels hebt. Tevens is het ook iets minder sterk, waarmee wat minder koffieliefhebbende visite vaak ook blij mee is. Ik heb van een van de barista's bij Brandmeesters geleerd dat je van tevoren je filter nat moet maken (niet te nat, anders scheurt heel dat ding uit elkaar). Een nat filter kan namelijk geen vocht meer opnemen en zodoende gaat er minder smaak van de koffie verloren. Nog een voordeel is dat deze handeling nauwelijks extra moeite of tijd kost.




Over mijn laatste aanwinst, de cafetière weet ik ervaringsgewijs nog niet veel te vertellen. Stumptown biedt ook voor dit apparaat een handleiding. Ik heb gevraagd hoe grof de maling moet zijn en daar zit toch wel een fors verschil in vergeleken met bovenstaande 2 apparaten. De maling moet nog bijna vlokkerig zijn. Volgens de handleiding die bij mijn reisvariant komt moeten er 2 eetlepels in het apparaat (goed voor ongeveer 2 redelijke koppen). Alles draait bij deze zetmethode om de timing. Zo wordt aangeraden dat het water ongeveer 45 seconden van de kook is. Als je het water bij de koffie giet moet je dat met enige onvoorzichtigheid doen omdat alle koffie nat moet worden. Vanaf nu moet de koffie 4 minuten trekken en na 1 minuut het geheel moet je het goedje een keer goed doorroeren. De cafetière dient niet tot de rand toe gevuld te zijn met water omdat de koffie enigszins uitzet. Na 4 minuten duw je met enig beleid de plunjer naar beneden en vrijwel meteen wordt aangeraden de koffie in te schenken. Dit laatste klinkt logisch omdat doordat er geen scheiding is tussen het prutje en het water (zoals bij een snelfilterapparaat en Bialetti) de extractie door blijft gaan.

Het fijne van zowel Bialetti als de cafetière is dat er geen restafval bestaat, er is immers een permanent filter aanwezig in beide apparaten.

Naast het bezit van deze apparaten zijn een kleine weegschaal en timer erg handig. Als je eenmaal je ultieme manier hebt gevonden is het een kwestie van bijhouden hoeveel aan gewicht erin gaat en hoe lang de bonen gemaald moeten worden.

Ik zal binnenkort uitweiden over zetmethoden waarmee ik alleen drinkervaring heb, maar ooit zetervaring mee wil hebben.

Vaarwel, schoolautomatenkoffie.

Het nieuwe schooljaar gaat bijna van start. Dat betekent ook dure, vieze automaatkoffie. Die ellende zie ik niet meer zitten, ik ben nu eenmaal verwend geraakt door onder andere Bialetti en Brandmeesters. Maar ergens aan het begin van de zomer zag ik in Antwerpen bij Caffenation een cafetière voor op reis. Ik was dit apparaat vervolgens vergeten. Vorige week eindigde ik een zoektocht naar een vacuumopslagpot bij de Bijenkorf. En wat zag mijn oog? De Bodum Travel Press. Een dubbelwandig, kunststoffen thermosfles met het duwsysteem. Blij als een kind heb ik deze gisteren aangeschaft en met de heersers van Brandmeesters heb ik'm meteen kunnen testen. Ik moest even wennen aan de smaak omdat ik koffie uit de Bialetti ben gewend en die is toch iets dikker dan die van mijn nu al geliefde reispot.

Vanaf nu is het een kwestie van 's ochtend koffie malen (of ergens onderweg oppikken) op school hem onder de 'heet water'-knop houden, even roeren, 4 minuten wachten, het pompje naar beneden duwen en et voila, verse koffie. Op school. En ik hoef niet uit een papieren beker te drinken.

Laat het schooljaar maar beginnen.

Luister naar: RVIVR.

Koffiepunx #2: Black Flag.

Ik heb gewoon gelijk: koffie en punk gaan echt goed samen. Al eerder postte ik Descendents met Coffee mug. Ik heb de volgende plaat lang niet geluisterd en toen ik hem vanmorgen op de platenspeler wierp kwam ik erachter dat er een nummer over koffie opstaat.

Een deel van het toch wel vrij forse oeuvre van de Amerikaanse band Black Flag is hier favoriet. (Aanstaande vrijdag wordt zelfs het logo ergens op mijn lichaam geprikt.) Slip it in hoort niet bij mijn favoriete platen van deze band, de langere nummers boeien me gewoonweg wat minder. Maar goed, een nummer over koffie dus. Black Coffee zelfs. En woede. Gisteravond zag ik toevallig flarden van een interview met zanger Henry Rollins die op Pukkelpop een spoken word deed. In dit interview vertelde hij onder andere dat hij zich als 50-jarige niet meer kan identificeren met de jeugdige woede en angst van de punkbands van 19-jarigen. Als je zijn eigen tekst leest is dat niet zo heel gek.

BLACK FLAG-BLACK COFFEE

Who are you with, where have you been
Imagination turns thoughts, reason can't change
Staring at the walls, think I know what I see
Anger and coffee, feeling mean

Drinking black coffee, black coffee, drinking black coffee, staring at the wall
Black coffee, black coffee, black coffee, staring at the wall
Black coffee, drinking black coffee, drinking black coffee, staring at the...
Stab through my heart, stab through my heart, stab through my heart
But its all in my mind, mind, mind, mind
Just in my mind, mind, mind, mind
Its just in my mind, yeaaaaaaaaa

My heart is pounding, as stare at the wall
Its my turn to be jealous, now I don't stand for it all
In fact I'm pretty stupid, I'm feeling small
Anger and coffee, feeling mean

Drinking black coffee, black coffee, black coffee, staring at the wall
Black coffee, black coffee, black coffee, staring at the wall
Black coffee, drinking black coffee, drinking black coffee, staring at the...
Stab through my heart, stab through my heart, stab through my heart
But its all in my mind, mind, mind, mind
Just in my mind, mind, mind, mind
Its just in my mind

Yeaaaaaaaa
Drinking black coffee, drinking black coffee, drinking black coffee, staring at the wall
Black coffee, black coffee, black coffee, staring at the wall
Black coffee, drinking black coffee, drinking black coffee, staring at the...
Stab through my heart, stab through my heart, stab through my heart
But its all in my mind, mind, mind, mind
Just in my mind, mind, mind, mind
Its just in my mind, yea

If the night goes on, paranoia adultery
Why should I be so stupid, when I can't really see
The other side of the wall, is eating away at me
Anger and Coffee, feeling mean

Drinking black coffee, black coffee, black coffee, staring at the wall
Black coffee, black coffee, black coffee, staring at the wall
Black coffee, drinking black coffee, drinking black coffee, staring at the...
Stab through my heart, stab through my heart, stab through my heart
But its all in my mind, mind, mind, mind
Its just in my mind, mind, mind, mind
Its just in my mind

Link.

Een nieuwe dag vol niets.

Een nieuwe dag vol niets. Alle tijd om een kop koffie te brouwen. Als ik mijn bed uit durf te komen. Ik draai me nogmaals 10 keer om voordat ik weer in slaap val. Een uur later doe ik een nieuwe poging om wakker te worden. Het eerst been is uit bed, ik stoot mijn hoofd vooralsnog niet dus het zal wel niet het verkeerde been zijn. Een positief begin. Het andere been erbij, ook geen ellende. Zo, terug in de wereld der levenden. De nieuwe dag van niets wordt een uitgebreide koffiesessie. Het wordt tijd om de koffiehandleiding eens in zijn geheel uit te voeren, ik heb immers nog een week vakantie en verlang ernaar om nog even uitgebreid te lanterfanten. De onherbergzaamheid van de trap heb ik onderhand al maandenlang achter me gelaten. De angst voor de roofdieren van mijn huisgenote is ook aan de kant geschoven. Ik staar uit het keukenraam naar de egaal grijze deken die over Utrecht ligt. Ik word aangekeken door een vogel op de schutting. Als ik terugkijk vliegt het beest weg. Ik trek mijn schouders op en trek de deur van het keukenkastje open. De pot met bonen staat al klaar. Voordat ik ze verpulver gooi ik eerst water op het vuur. Ik pak de koffiemolen erbij, giet haar vol en de bladen doen hun verslindende werk. Eenmaal vergruisd gooi ik Bialetti vol. Het gas gaat aan en ik zet de pot op de blauwe vlammenzee. Wachten, altijd dat wachten. De grijze wolkendeken heeft zich lafjes verplaatst, al is dat haast niet zichtbaar. De kat van de buren zit in het woud van onkruid die ook wel de achtertuin wordt genoemd. Bialetti kucht, ik haal haar uit de blauwe vlammenzee en neem haar mee naar haar volgende rustplaats. Als het zwarte goud bijna is gestopt met stromen wikkel ik haar in een klamme handdoek. Ze houdt bijna meteen op met sputteren. Ik giet een theeglas eenderde vol en kijk nog eens naar de grijze wereld buiten. Er gebeurde niets.

Koffietenten.

In mijn zoektocht naar lekkere koffie heb ik ondertussen al een klein aantal koffietenten gevonden die de moeite waard zijn. Gezien ik graag in mijn enthousiasme deel wil ik deze dan ook niet achter houden:







Utrecht:

-Brandmeesters, Korte Jansstraat (zit tevens in Amsterdam en Haarlem, maar daar ben ik nog niet geweest.

Amsterdam:

-De Koffiesalon, Eerste Constantijn Huygensstraat 82 en Utrechtsestraat
-De Espressofabriek, Gosschalklaan 7 (al ben ik er nog niet geweest, de voormalig Brandmeester die er werkt doet mij vermoeden dat het er lekker is)
-Studio/K, Timorplein 62
-Koffie in Oost, Linnaeuskade 1-A (niet geweest, aangeraden door liefhebber)

Rotterdam:

-Urban Espresso Bar, Botersloot 44

Enschede:

-Antiquariaat Kruimeltje, Zuiderhagen 35 (zoals de naam doet vermoeden is het een antiquariaat maar ze hebben sinds kort een koffiebarretje in de hoek van de winkel gemaakt)

Nijmegen:

-De blonde pater, Houtstraat 62 (niet geweest, maar al 100 keer aangeraden gekregen)

Antwerpen:

-Caffenation, Hopland 46

Berlijn

-Milch & Zucker, 37 Oranienstraße
-Bonanza Coffee Heroes, 35 Oderbergerstrasse

Vooralsnog zijn dit er niet bijster veel, dus wie goede tips heeft, laat het me weten.
Google is je vriend als het aankomt op het vinden van een goede koffietent, de 'plaatsnaam+espresso' levert vaak wel veel op. Ook een hoop meuk, maar goed, daar kom je vanzelf achter.

Foto: Sir bounce-a-lot

Berlijn: Bier, Bonanza en fietsen.

Na een afwezigheid van ruim 3 jaar bleek de tijd rijp te zijn om het machtige Berlijn weer eens aan te doen. Het bonte gezelschap van een man of 12 werd al gauw kleiner door het afhaken van menigeen. Met een select heerschap van 5 begonnen we aan de niet al te lange rit naar Berlijn. De auto kon een goed tempo aan en daar maakte onze chauffeur dan ook dankbaar gebruik van. Aangekomen bij het eerste, maar de laatste in Nederland, tankstation durfde ik het aan om een bakje automaat te nemen. De gaarheid was nog niet geheel verdwenen nadat Bialetti me 's ochtends had voorzien. Het viel zowaar mee. Bij het tweede tankstation, de eerste in Duitsland, voorzag een deel van ons zich van een koud biertje. Dit laatste herhaalde zich tot we aankwamen bij het hostel. Het niet-onaantrekkelijke baliemeisje gaf ons de nodige spullen en informatie en na ons gesettled te hebben moest de lokale Mexicaan het ontgelden door ons in zijn etablissement te laten eten. Ik had me eerder die week laten informeren dat Citizens Patrol moest spelen in Berlijn, dus nadat we de Mexicaan hadden verlaten werd het tijd om ons te begeven naar het vrij forse kraakpand niet heel ver van het hostel vandaan. Een groot pand vol graffiti doemde op. Het zaalgedeelte was een van de kleinste waar ik ooit ben geweest. De eerste 2 bands niet gezien, maar Citizens Patrol was erg goed. Onderhand was het een avond vol bier geweest dus de tijd om naar het hostel te gaan was inmiddels aangekomen. Onderweg liepen we alleen nog tegen een Biergarten aan, dus daaroest de lever het nog eenmaal ontgelden. Leden van het heerschap vielen ondertussen in slaap met de pul nog in de handen, dus de thuiskomst was wel degelijk in zicht.

Ineens was het zondagochtend en word je wakker met een goede waas in en om je kop. De koffie in het hostel bleek zowaar niet slecht. De cappuccino bij het restaurant waar we even later zijn geweest was erg lekker, een kleine hint naar latte art was te zien. Ik had me vantevoren laten vertellen door Angelo Brandmeester dat ik naar Bonanza moest voor de beste koffie van Berlijn. Maar zover was het het nog niet. Vandaag moesten er fietsen gehuurd worden. Ik had nog niet eerder gefietst in Berlijn, maar het was echt gaaf. Duitsers doen niet moeilijk om een busbaan voor fietsers meer of minder. De ene bezienswaardigheid na de andere werd bezichtigd en aangekomen bij de East Side Gallery werd er maar weer eens een halve liter genuttigd. Want ja, we waren er nu toch. De zon was weer doorgebroken dus het was weer goed toeven aan de waterkant. Even ervoor was de hel even losgebroken om Berlijn een goede bui te geven, zo werd het holocaustmonument wat mij betreft net een stukje grimmiger. Het eten werd verzorgd door een prettig gestoorde Duitser die een Thais restaurant had. 's Avonds werd er het een en ander aan hoeren en een kraakpand meets kunstpand bekeken en na een biertje of 1000 werd er toch maar weer eens besloten om het bed te bezoeken.

Een stuk frisser dan de dag er voor bleek het moment daar te zijn: Bonanza werd vandaag bezocht. Na een ontbijt in een lokale tent waar de koffie er ook erg goed uitzag moest er een stuk worden gefietst. Onderweg werd ik gekscherend bezeken dat de koffie wel erg goed moest om dit kutstuk te moeten fietsen. Ik was het er wel deels mee eens. Niet dat het stuk fietsen een straf was, maar ik liep al 2 dagen te hypen dat ik per se die tent in wilde. Gelukkig bleek dat Bonanza Coffee Heroes zijn naam eer aan deed. Het tentje bestond meer uit terras dan bar, de rechterkant van het pand leek zelfs nog half in aanbouw. Een grote koffiebrander verried dat het niet zo was. De linkerkant bestond uit een groot koffie-apparaat, 2 barista's en hun benodigdheden. Ik bestelde een verkeerde koffie voor een van de anderen, dus ik eindigde met een Latte Machiato in plaats van een cappuccino. Niettemin was ie erg lekker, dus mij hoorde je niet klagen. De 2e ronde bestond uit een dubbele espresso. Een vrij zachte, maar met een pittige, lichtzoete nasmaak. Met een goede koffierush in de benen kachelden we gestaag terug naar de fietsenboer, want vandaag moesten deze dingen weer worden ingeleverd helaas. Hierna ontstond mijn tweede onderdeel van de dag waar ik erg naar uitzag: het Ramonesmuseum. 300 stuks aan Ramones-memorabilia tentoongesteld in een mooi klein pand. Van schoenen van drummer Marky, een broek van gitarist Johnny en het leren jack van bassist Dee Dee tot Nederlandse flyers, gouden platen en zwembroeken. Een soort paradijs.
Het eten vandaag bestond uit bier en burgers met homemade ketchup. Het burgertentje lag naast een park, beide niet ver van het hostel. Met een halve liter in de handen liepen we het park en de nodige drugs werden aangeboden. Na dit afgeslagen te hebben liepen we af op een soort tribune-achtige stenen bende. De gesprekken varieerden van banketstaafhouders tot migratieproblemen. Deze vertoning werd voortgezet in het hostel omdat onze biervoorziener dicht ging.

Helaas was de dag erna alweer de dag om te vertrekken. Er is bier gedronken, er is koffie gedronken, er is punk bekeken. Ik hou van Berlijn, ik hoop haar gauw weer te zien.

The youth are getting restless!

Een klein nadeel van koffie vind ik dat je als je er teveel van drink tamelijk rusteloos van wordt. Tenminste ik dan. Het gebrek aan concentratie maakt het lastig om bijvoorbeeld een boek te lezen. Mocht de rusteloosheid intreden dan stap ik meestal op de fiets om een stuk van Utrecht te bekijken. De provincie of de stad, dat is mij om het even. Ik word hier vaak bij vergezeld door mijn mp3-speler die 9 van de 10 keer een punkplaat uitkraamt. Zo ook vandaag. Punk en rusteloosheid gaan goed samen, het is immers geen leuk achtergrondmuziekje dat je opzet als je voor het eerst een meisje mee naar huis neemt.
Omdat ik me op het moment zowel onrustig en jeugdig voel wil ik aandacht schenken aan een van mijn favoriete, helaas wijlen Nederlandse hardcorebands: Restless Youth. Ik heb de band 100.000 keer gezien, variërend van café's tot jeugdcentra en mijn laatste ervaring met deze band was tijdens de laatste showcase van De Lintfabriek in België. Ze waren destijds al uit elkaar en speciaal voor het afscheid van De Lintfabriek kwam het gezelschap nogmaals uit hun grot om nog eens een goed pak te rammelen. Nou, België heeft het geweten! De stagedives waren niet van de lucht en zanger Joseph ging goed tekeer. Iemand die in zijn microfoonkoord bleef hangen heeft ergens een voetafdruk van hem ontvangen.

Mijn favoriete herinnering aan deze band is denk ik wel het optreden in De Kelder in Borculo. Een jongerencentrum waar een handvol mensen in past. Er was geen podium en de kelder had een halfronde vorm. Als je je aan de zijkant begaf stond je krom. Wederom ontstond er een gekte van jewelste waar men dan maar gewoon via elkaar omhoog klom om verder te crowdsurfen. Nou ja, de halve meter verder die je kwam, want vervolgens zat je klem tussen de TL-balk en het publiek. De TL-balk sneuvelde. Tevens een centrale verwarming (al kan dat ook bij de band erna zijn geweest).

Voor fans van Bad Brains en The Stooges.
Foto van 3voor12-site gejat (als iemand weet van wie deze foto is, laat het weten).

Nu ga ik Bialetti op het vuur zetten, ze voelt zich verwaarloosd en ik krijg zo visite om de koffie te proberen.

Tem je Bialetti.

Vorige week in mijn favoriete koffiebar in Utrecht kreeg ik een klein boekje overhandigt. Het boekje blijkt een handleiding voor Bialetti. Hoe ik haar het beste kan temmen als het ware. De handleiding is van Stumptown Coffee Roasters (die bij vlagen geniale reclameposters hebben).

Making excellent coffee at home using a moka pot.

A Moka Pot (sometimes called a stovetop espresso maker) can be an excellent way to prepare coffee (though it actually does not, in fact, make espresso). Keys to good coffee using a Moka Pot are: using high quality, fresh coffee; pre-heating the water; removing the pot from the heat at the right moment; proper grind of coffee; and using clean equipment.

You’ll need a Moka Pot, an electric kettle or other device to boil water in, coffee, a good quality burr grinder, a heat source (electric or gas stove), hot pads, a bar towel, and cups (and possibly a thermal carafe).

Step 1: Preheat the Water

You’ll want to bring water to a boil and then either stop it or remove it from the heat. It is incredibly important to pre-heat the water. If you don’t do this, the entire moka pot will get very hot and two bad things will happen. First — you will cook the coffee, which results in a bitter and thin brew. Second — your coffee will develop a harsh and noticeable metallic note. If you’re going to be using an electric stove or hotplate for the moka pot, you should start it at this time to allow it to get to temperature in time.

Step 2: Grind the Coffee

You should grind coarser than you would for espresso — about what you would for drip coffee in fact. Over time you can experiment and find the ideal grind for your tastes. You’ll need enough coffee to fill the filter basket.

Step 3: Add Heated Water

Fill to the indicator line inside the brewer bottom.

Step 4: Insert Filter

Insert the filter basket into the brewer bottom.

Step 5: Add Coffee

You should fill the basket, slightly mounded, and then level the surface off using your finger. Apply downwards pressure with your finger while doing this. Some people like to tap the filter basket down a few times to settle the grounds — this is optional. Make sure you brush away any loose grounds on the top edge of the filter basket, the threads and the exterior of the brewer.

Step 6: Screw the Top onto Brewer

Be careful to keep the brewer totally upright while doing this, and don’t shake it about. You’ll want to use hot pads to avoid getting burned if the hot water has heated the bottom of the brewer. Don’t over-tighten.

Step 7: Put Brewer on Heat

You should use moderate heat, and make sure that (if you’re using a gas stove) the handle is not being subjected to heat or it will be damaged. Leave the top lid open for now.

Step 8: Watch for Signs of Coffee

You should see some coffee begin to emerge and then suddenly should see a cough (or perhaps sneeze) of coffee with a puffing sound that goes along with it. Soon after this, coffee will begin to come out in a stream. Once this stream becomes steady, the brewer should be removed from the heat source and the lid closed. Use hot pads to avoid getting burned!

Step 9: Wrap the Bottom of Pot

Wrap the bottom of the pot in a chilled bar towel. This will stop extraction, resulting in coffee that is sweeter and more full bodied. It will also decrease the odds of the coffee developing a metallic taste. The idea is to get a relatively small amount of coffee which has very concentrated and rich flavors.

Step 10: Wait for Coffee to Finish

Wait until there is no more coffee coming out, then pour into cups. If you have more than you are going to drink at once, pour the excess into a thermal carafe as leaving it in the brewer will result in bitter and harsh tasting coffee.

Ik heb het deels uitgeprobeerd. Het water eerst koken scheelt veel wachttijd, dat gaat wel ten koste van de wachtmuziek, maar de koffie smaakt er wel beter door. In stap 8 wordt gezegd dat als de koffie begint te lopen je Bialetti van het vuur moet halen. Omdat het water toch al heel heet is, blijft de koffie stromen. Mijn ervaring is dat als je koud water in de pot gooit en dan wacht tot het heet is de koffie niet blijft stromen als je de pot van het vuur haalt. Stap 9 met de vochtige handdoek heb ik nog niet geprobeerd, omdat ik dit telkens vergeet.

Voor handleidingen van andere appraten, check de Stumptown site. Sowieso is het een toffe site om eens te bezoeken, er staat veel informatie over koffie op. Zo heb ik bijvoorbeeld geleerd dat een Bialetti geen espresso maakt, omdat het water niet heet genoeg wordt. Hierdoor ontstaat niet de cremalaag (dat bruine net-nietschuim) die op een espresso wel ontstaat.

'Made in Italy' goes 'Made in China'.

Een vriend van me attendeerde me op een artikel van De Pers van vorige week dinsdag, 3 augustus. Mijn ontzettend geliefde Bialetti gaat gemaakt worden in China. Einde van een tijdperk. Al blijft er wel 'Made in Italy' opstaan omdat de pot wel in Italië is ontworpen, aldus het artikel. Even verderop lees ik een quote van een werknemer: "Bialetti is een goede werkgever. Je bouwt je leven rondom de zekerheid van Bialetti."

Ik beaam dat te zeerste, Bialetti is een ontzettend goede werkgever. Elke ochtend sta ik vroeg op om het apparaat aan de praat te krijgen. Schoonmaken, bonen malen, water koken, ik doe er alles voor om Bialetti tevreden te stellen. En elke ochtend heb ik die zekerheid van ongelooflijk lekkere koffie.

(Klik op de afbeelding voor de leesbare variant)

Headbang op Municipal Waste

De koffie is dood, lang leve koffie!

Met lichte pijn in m'n hart neem ik afscheid van mijn Guatamalteekse koffieboer. De bonen zijn op, zijn goede zin was weg en ik had wel weer zin om me tijdelijk aan een nieuwe boer te verbinden.
Deze Antigua-bonen zijn qua smaak erg goed bevallen, dus ik kon de nieuwe boer een indicatie geven wat ik lekker vind. Eenmaal op de markt aangekomen keek ik goed wat er allemaal te halen viel. Ik proefde her en der een bakje koffie en praatte een eind weg met alle aanwezige boeren. Op een gegeven moment had ik een biologische boer te pakken. Nu is dat biologische heouwehoer niet per se een vereiste maar zijn koffie was erg lekker. Een gebrekkig gevoel voor humor was voor mij de druppel: dit gaat mijn nieuwe koffieboer worden.

Antigua is dood, lang leve Equîto!

Volgens de omschrijving is het 'een krachtige espresso met een kruidige afdronk'. Het eerste dat mij opvalt is dat de Equîto redelijk zoet is van smaak, maar wel stevig. De kruidige afdronk viel me niet meteen op, maar na het tweede bakje is er wel degelijk sprake van een kruidige smaak. Al kan ik je niet vertellen naar welke kruiden, dergelijk expertise is nog niet aan mij besteedt helaas. Deze nasmaak is iets sterker dan die van de Antigua, maar niet onprettig. Sterker nog, het kruidige is erg lekker. De Equîto is ook iets anders zoet dan de Antigua. Ik kan nog geen conclusies trekken welke ik nou lekkerder vind na 2 bakjes, maar vooralsnog is de Equîto een goede aankoop.

Ik bedank de biologische boer hartelijk en heb vertrouwen in onze samenwerking. In zijn rode Peugeot 205 vertrekt hij richting de noorderzon, morgen moet hij fris zijn voor nieuwe koffie.

Luister naar: Propagandhi

Donkere Diesel en de Dubbele Dooiers.

Hoe laat is het? Ik staar naar mijn horloge, maar veel gebeurd er niet. Het is nog ruim in de ochtend en voor de verandering voel ik me uitgerust. Bel de krant! En de koningin! Het is tijd voor een lintje. Na dergelijke fantasieën van me af te hebben geschud werk ik mezelf langzaam uit bed. Het wakkere gevoel blijft. Nou, dit belooft wat. Ik trek de gordijnen helemaal open en ook de jaloezien gaan wagenwijd open. Op een dag als deze kun je die natuurlijk niet achterwege laten.
De zon schijnt me vol in het aangezicht, ik haal mijn neus voor'm op. Pfff. Goed, het tweede deel van het opstaan maar eens gereed maken. Ik verschoon Bialetti van top tot teen, de bonen worden gemaald en het water voorgekookt. Ik gooi de koffiepot vol, schroef'm dicht en gooi hem met gevaar voor eigenlijk leven op het vuur. Een cruciaal onderdeel, ik ga er vanuit dat dat later op de dag zal blijken, zijn gebakken eieren. De koekenpan gaat naast de Bialetti op het vuur, beetje olie, stukje breken. Zie hier, een dubbele dooier zit me als een schele kip aan te kijken! Mooi. Ik schop de achterdeur open en zet een stoel en tafel klaar. Ondertussen zijn zowel de eieren als de koffie gereed om te nuttigen. Ik giet de koffie in mijn nek, gooi de eieren erachter aan. Ik zucht eens diep, wat een kutwereld.

Luister naar: Descendents

Koffie-tattoos #1.

De eerste koffie-tattoo die ik zag was op een van de barista's van Caffenation in Antwerpen. (Ze zetten daar overigens erg lekkere koffie en het is een leuke winkel.) De barista in kwestie heeft een mokapot op zijn bovenarm, vooralsnog mijn favoriete koffieapparaat.
Eergister zag ik bij een van de barista's van Brandmeesters Utrecht een French press verwerkt in een groter geheel op z'n onderarm. Nu wil ik nog niet zover gaan om in hun voetstappen te volgen, maar ik vond wel het een en ander op het web aan fotografie:

De grachtenstruiner.

Weer zo'n dag waarbij ik niet zo goed weet wat de wereld met mij aan moet en ik met haar. Die minzame grijze lucht staat me niet aan als ik langs de grachten van Utrecht tracht te sluipen. Ik dien niet graag betrapt te worden voordat ik mijn eerste koffie in mijn nek heb gegoten. Dus besluit ik mijn weg te vervolgen om eens een goede bak van dat zwarte spul in te slaan, de dag moet immers toch een keer beginnen. Ik trek de kraag van mijn overhemd een keer goed recht, het zal ongetwijfeld dezer dagen een keer goed guur worden en dan wil ik niet onvoorbereid op pad gaan. Met rechte kraag en rechte rug betreed ik de espressobar. De aanwezige mensen kijken veel te vrolijk voor zich uit, alvorens ze het al bemachtigde zwart naar binnen gieten. Op de vraag wat de barista voor me kan maken schrik ik op uit mijn zwartgallige gedachtengang. Ze maakt een dubbele cappuccino voor me klaar. In het schuim prijkt een hart. Hoe groot het hart ook voor me zal zijn, ze zal er toch echt weer aan moeten geloven. Ik kijk het schuimende juweeltje nog eenmaal aan en schenk mijn mond vol met het schuim, dan de melk, dan de koffie. Ik laat het me overduidelijk smaken, zo overduidelijk dat ik de barista opdraag er nog een voor me te maken. En zo geschiedde. Dit keer is het schuim appelig, Ik hoef niet bang te zijn dat ik het hart van het schuim verscheur, zodoende geraakt de liefde voor het zwarte goud des te groter. Wederom laat ik het me smaken. Na betaling, een groet en een 'tot ziens' loop ik voldaan de espressobar uit. Het beloofd weer iets te worden, deze dag van vandaag.